Recensie: Showstopper strijd op leven en dood RECENSIE

Recensie: Showstopper: strijd op leven en dood - Haley Barker

Haley Barker Showstopper: strijd op leven en dood is het debuut van deze Engelse schrijfster.

‘’Hoshiko is de sterattractie van het gevaarlijkste circus van Engeland, waar kinderen van minderheden moeten optreden met gevaar voor eigen leven. De autochtone elite is dol op de show. Hoe meer doden hoe beter. Wanneer Ben, zoon van een machtige minister, de show bezoekt wordt hij op slag verliefd op Hoshiko. Kan hij haar redden uit deze gevangenis? En heeft Ben de moed het systeem aan te klagen dat zijn moeder in stand houdt?"

Haley Barkers Showstopper: Strijd op leven en dood is om eerlijk te zijn een behoorlijk deprimerend boek. De opzet van het verhaal doet een beetje denken aan de verhalen van The Hungergames: "kinderen van minderheden moeten bijna als straf vechten voor hun levens", maar voor mij houden daar alle vergelijkingen mee op.

Waar bij de Hungergames een goede basis voor het verhaal gelegd is en het verhaal is goed doordacht, logisch en met een enorme diepgang opgezet, blijft Showstopper: Strijd op leven en dood behoorlijk achter.

Volgens haar eigen zeggen heeft Hayley Barker het verhaal geschreven omdat ze zo geschrokken is van het racisme in Groot-Brittannië en de achterstelling van minderheden door autochtonen. In mijn ogen is ze echter ver over de top gegaan, waarbij ze helemaal geen stevige doordachte basis heeft gelegd voor de situaties en de totaal verknipte maatschappij die zij beschrijft.

De arme minderheid van autochtonen in het land, Droesems genoemd, wordt opgesloten in de sloppenwijken. Hun kinderen worden opgepakt en geronseld voor een circus waar ze ter amusement voor de rijke autochtone bevolking, de Zuiveren, kunstjes mogen verrichten, die als ze fout gaan de dood tot gevolg hebben. Daarbij geholpen door allerlei idiote dingen zoals kanonskogels die afgevuurd worden; pijlen; vuur en ga zo maar door. Beetje opgeruimd staat netjes en ondertussen kunnen de Zuiveren er ook nog van genieten. Het idee van de klassieke gladiatoren spelen, die ook in de Hungergames terugkomt, zie je hier weer verschijnen. Maar tja voor de rest komen de achtergronden niet echt goed uit de verf.

Hoe heeft het zover kunnen komen? Waarom zijn de rijke mensen eigenlijk ook gevangenen van het systeem? Weliswaar in mooie wijken, maar als je naar de scholen van de rijke kinderen kijkt, zijn het ook eigenlijk net gevangenissen. Hoe zit het met de Droesems? Wat heb je eraan om ze alleen maar in de sloppenwijken op te sluiten? Wie doet het werk in deze rare maatschappij, want volgens het verhaal zijn er heel veel Droesems die niet werken. En waarom is er geen verzet? Daar wordt bijna helemaal niets over gezegd. Een jongen die zich nooit heeft afgevraagd wat er met de Droesems mis is en waarom ze in zulke ellendige omstandigheden leven, ziet één keer een meisje en na drie dagen is hij bereid heel zijn familie en leven op het spel te zetten om haar te redden, maar voor de rest denkt hij aan niemand. Het is allemaal niet echt logisch en het wordt eigenlijk allemaal ook niet echt uitgelegd.

De beschrijvingen over hoe het er in het Circus aan toe gaat is behoorlijk gruwelijk. Martelingen; bloederige afrekeningen; dood en verderf. En dat alles nogal expliciet beschreven. Bij de Hungergames gebeurde het nog met iets meer consideratie. Bij Showstopper: Strijd op leven en dood gaat het meer de horrorkant op. Misschien dat er young adults zijn die dat boeiend vinden, maar ik persoonlijk vind het niet zo geschikt voor de wat jongere lezers. Zelf vind ik het bovendien niet leuk om zoiets op die manier te lezen.

Het verhaal wordt verteld vanuit de belevingen van de twee hoofdpersonen. Ben Baines, een Zuivere en zoon van de minister die verantwoordelijk is voor de in stand houding van het hele gruwelijke systeem en Hoshiko, oftewel 'Kat', een Droesem en de topattractie van het Circus. Ze is de koordanseres die bijna onmogelijke stunts uithaalt op het hoge koord, terwijl de hongerige leeuwen beneden erop wachten tot ze naar beneden zal vallen. Momenteel is ze echter de langst (over)levende circusartieste. Om beurten gaat er een hoofdstuk over hen en waar de een stopt met vertellen, gaat de ander verder. Maar helaas ook de personages van Ben en Hoshiko blijven oppervlakkig. Als lezer krijg je geen 'feeling' voor hen. De nevenpersonages zijn al helemaal niet boeiend.

Haley Barkers schrijfstijl is vlot, modern en loopt soepel, maar ja als je dan toch geen diepgang in het verhaal kan brengen, schiet je daar ook niet veel mee op. Ik had moeite om door het boek heen te komen. Het kon me maar niet pakken en ik heb me er echt doorheen moeten worstelen. Sommige situaties vond ik ronduit raar en onlogisch en dan vooral het einde van dit deel. Als met groot vertoon van macht de onruststokers klem gezet worden door de autoriteiten, zal echt niet één politieman hen arresteren en wegvoeren in een auto...dat is gewoon suf.

Het is natuurlijk al snel duidelijk dat Haley Barker Showstopper: Strijd op leven en dood, deel 1 van een vervolgserie is, maar wat mij betreft hoef ik de vervolgen niet te lezen. Het boek krijgt van mij dan ook niet meer dan 2 hartjes...voor de moeite.

Recensie: Showstopper: strijd op leven en dood - Haley Barker