Recensie: Topman RECENSIE

Recensie: Topman - Jens Lapidus 

In Topman van Jens Lapidus wordt strafrechtadvocate Emilie benaderd door Katja, een jonge vrouw die in haar jeugd iets gruwelijks heeft meegemaakt. De politie dwingt haar te getuigen tegen een netwerk van mensenhandelaren en verkrachters, maar Katja wil haar verleden het liefst laten rusten. Of is het haar veel oudere vriend die haar het zwijgen wil opleggen? Emilie en Teddy, de ex-crimineel die een dubieus leven leidt, besluiten diep in de zaak te duiken, maar komen ze daar weer ongeschonden uit? Ondertussen is Nikola, het neefje van Teddy, verstrikt geraakt in een crimineel web van bendes en afrekeningen. De grote vraag is of hij de verleiding van het grote geld én de heersende broedercode kan weerstaan. 

Het was niet gemakkelijk om in dit verhaal te komen. Er lopen vier verhaallijnen door elkaar waardoor je als lezer grote moeite hebt om je te concentreren. Je maakt als eerste kennis met Roksana en Z, twee jongeren die een grote hoeveelheid drugs vinden in een geheime ruimte in hun appartement. In de hunkering naar sociale acceptatie van hun leeftijdsgenoten besluiten ze om het spul te gaan dealen, waardoor er vele deuren voor hen opengaan.

Daarnaast volg je advocate Emilie en Teddy, die hun verleden niet los kunnen laten en samen de onderwereld betreden om gerechtigheid te halen. Ook lees je over Nikola en zijn vrienden, die zich verre van het rechte pad begeven. Alsof dat nog niet genoeg is, worden er vele telefoongesprekken van een paar zakenmensen tussen de hoofdstukken door weergegeven. Al deze verschillende verhaallijnen zorgen ervoor dat je grote moeite hebt om te hoofdpersonen te leren kennen, laat staan een band met ze op te bouwen. 

In de hoop dat het snel duidelijk wordt hoe de karakters zich tot elkaar verhouden lees je verder, maar het is lastig om het grotere geheel te zien. Naast het feit dat je je niet goed kunt inleven in de personages, doen alle verschillende verhaallijnen de spanning ook geen goed. Net als je denkt dat het spannend begint te worden, wordt de focus weer verlegd naar een andere situatie. Dit is jammer omdat je zo niet het gevoel hebt dat je een thriller aan het lezen bent. Dit wordt versterkt door het veelvoudig gebruik van straattaal. Uiteraard past dit bij de achtergrond en leeftijd van Nikola en Roksana, maar het doet wel afbreuk aan het niveau van het boek. Het lijkt hierdoor alsof Topman meer geschreven is voor jongeren dan voor de echte fans van literaire thrillers. Jens Lapidus slaat wat dat betreft dus een beetje de plank mis. 

Uiteindelijk komt de complexe structuur van Topman samen en wordt het duidelijk waarom je al deze verschillende mensen hebt gevolgd. Puzzelstukjes vallen op hun plaats en eindelijk kun je je verplaatsen in de gevoelens en gedachten van de hoofdpersonen. Deze samensmelting komt voor mij echter te laat, je moet echt doorzetten om verder te lezen totdat je dit punt hebt bereikt.

Door de quote op de cover die claimt dat Topman het beste is wat Zweden te bieden heeft, zijn je verwachtingen hooggespannen. Helaas maakt het boek deze bewering niet waar. Wat betreft de actie vind ik het boek niet beter dan de spionagethrillers van Thomas Engström en qua nagelbijtende spanning kan Jens Lapidus niet tippen aan Lars Kepler. 

Recensie: Topman - Jens Lapidus