• onze waardering

Recensie: Ze zullen denken dat we engelen zijn RECENSIE

Recensie: Ze zullen denken dat we engelen zijn - Bert Natter

Een gepantserde geldwagen rijdt het grote binnenplein van een stad aan de kust, alles en iedereen op zijn weg vernietigend, om ten slotte in een café binnen te rijden. Wat volgt is een explosi en mannen met bivakmutsen die schietend over het plein gaan. Op deze laatste mooie zomerdag zijn de terrassen goed gevuld. Ook Alfred zit op het terras. Kort voordat de aanslag plaats vindt neemt aan het tafeltje naast hem een vrouw plaats. Ze schudden elkaar de hand en nog geen seconde later zitten ze samen, hand in hand, onder een tafel te schuilen voor het geweld. En zo begint de roman Ze zullen denken dat we engelen zijn van Bert Natter.

In zijn debuut ‘Begeerte heeft ons aangeraakt’ schreef Bert Natter een roman, waar op de achtergrond de setting van de Vuurwerkramp in Enschede zich afspeelde. Nu kiest hij opnieuw voor de setting van iets uit de actualiteit. Een mooie keus, wat de interesse van de lezer gelijk wekt. Het is immers iets waar we nu behoorlijk vaak over horen op het nieuws. Iets wat ons angst aanjaagt, maar ook iets wat we proberen te begrijpen, te verwerken.

In Ze zullen denken dat we engelen zijn volgen we Alfred, de verteller van dit verhaal. Hij is chauffeur van kinderen met een beperking. Je zou hem kunnen beschrijven als een lone wolf, teruggetrokken en niet graag op de voorgrond. Bert Natter schetst hiermee een intrigerend personage. Beetje bij beetje leren we Alfred kennen, en deze vraagtekens rondom wie Alfred nou eigenlijk is spelen een grote rol in het boek.

Het andere hoofdpersonage is Prunella. Een getrouwde vrouw met kinderen, maar ongelukkig in het huwelijk. Ook zij is een personage waarvan je maar weinig te weten komt. Bijzonder aan dit verhaal is dat twee wildvreemde, die niets met elkaar gemeen hebben, per ongelukkig toeval in eenzelfde situatie terecht komen. Ze maken samen zoiets heftigs mee, dat schept een band. Wat voelen ze nu eigenlijk voor elkaar? Wat deel je nu precies na zo'n aanslag? Een interessant vraagstuk wat het plot vormt voor dit verhaal. Beide personages gaan op hun eigen manier om met de nasleep van de aanslag en kunnen elkaar maar moeilijk loslaten.

Op sommige punten is Ze zullen denken dat we engelen zijn zeer sterk, zoals het beschrijven van de aanslag en de nasleep ervan. Hoe gaat iedereen door na zo'n gebeurtenis? Ben je blij dat je het hebt overleefd of blijf je hangen in de pijn en het trauma? Praat je erover met anderen of probeer je het te vergeten? De beschrijvingen zijn gedetailleerd en visueel. De reactie van geschokte politici, de massahysterie onder de mensen, de opsporingsactie van de politie voor de daders en de hulpverlener voor slachtoffers worden beschreven. We kunnen het ons voorstellen en daarmee wordt door Bert Natter een vrij realistisch beeld geschetst.

Echter, dit boek is een roman. Toch voelt het voor de lezer alsof er behoorlijk wordt gehint naar een meer thriller-achtige insteek van het boek. Want wie is Alfred nu eigenlijk echt? Wat is er in zijn verleden nu eigenlijk gebeurd en wat was zijn rol daarin? En is Prunella wel een onschuldig slachtoffer? Deze vragen zorgen bij de lezer voor wantrouwen richting de twee hoofdpersonages.

Dat wantrouwen is zo groot, dat het moeilijk is om mee te leven met ze. Het leidt af. De lezer gooit, bedoeld of onbedoeld, deze balletjes op in het verhaal en ze blijven hangen bij de lezer. Het boek eindigt dan ook abrupt en vrij plotloos. Hiermee laat Bert Natter kansen liggen, het kiezen van een ander genre en andere insteek zouden dit boek tot een veel hoger niveau hebben getild. De lezer blijft achter met een onbevredigend open einde...

 

Recensie: Ze zullen denken dat we engelen zijn - Bert Natter

Ze zullen denken dat we engelen zijn

  • Auteur:

    Bert Natter
  • Verschenen:

    18 januari 2018
  • Uitgave:

    ISBN 9789400407640
    Uitgever Thomas Rap
    288 pagina's
  • Uitgever:

    Thomas Rap
  • Genre:

    Roman
  • Onze waardering:

             
  • Members waardering:

    1  2  3  4  5 
    (0 stemmen)
  • Omschrijving:

    De laatste mooie dag van het jaar. Op een terras aan een plein midden in de stad zitten een man en een vrouw die elkaar net hebben leren kennen. Met hoge snelheid rijdt een geldwagen in op het winkelende publiek en ramt de gevel van een café even verderop. Een enorme explosie volgt. Als midden op het plein een politiebusje stopt, lijkt het voorbij, maar dan barst de hel pas echt los. Onder een tafeltje wachten de man en de vrouw in elkaars armen op de dood, die niet komt.

Meer info

Nieuwste artikelen

  • Als ik je morgen weer zie – Robbie Couch

  • De rivalen – Vi Keeland

  • Beers balkon - Jeroen Berkhout

  • Italopop - Vanja van der Leeden

  • Toespijs - Judith Cyrus

Gerelateerde artikelen

  • Vrijgezelle Valentijn Top-5

  • Hoe staat het met de liefde?

Zoek in artikelen