Recensie: Björnstad RECENSIE

Recensie: Björnstad – Frederik Backman

IJshockey is niet bepaald mijn sport. Ik weet er weinig van en het heeft nooit mijn interesse gewekt. Toch weet Backman een heel mooi verhaal neer te zetten waar je ook helemaal in raakt wanneer je geen fan bent van de sport. In Björnstad is ijshockey het enige wat ze hebben. IJshockey is alles en ook alles moet hiervoor wijken.

Bjönstad lijkt wel het einde van de wereld. Er is werkeloosheid, het is er in de winter bitterkoud en steeds meer mensen verlaten de stad. Het enige wat nog volop leeft hier is ijshockey. Het juniorenteam van Björnstad kan landskampioen werken. De jongens trainen hard en ook voor de volwassenen van de club is er niets zo belangrijk als ijshockey.

Het boek Björnstad vertelt over een wereld op zich, waar andere dingen belangrijk zijn. Het gaat over een dorp dat niet te vergelijken is met andere plaatsen. Hoe hou je je staande wanneer je niet van ijshockey houdt? Of wanneer je iets weet dat de winst kan verpesten?

Je leest Björnstad door het oog van verschillende inwoners van Björnstad. Hierdoor bouw je niet echt iets op met een hoofdpersoon en is het, vooral in het begin, soms lastig om te onthouden wie, wie is. Ook kan dit ervoor zorgen dat het moeilijk is om in het verhaal te komen.

Natuurlijk draait wel alles om de ijshockeyclub. Zo volgen we een aantal spelers die ieder hun talenten hebben maar ook worstelen met eigen demonen en blijken hun ouders hierin hetzelfde te zijn. Zij worstelen met hun eigen demonen waar ze nog niet los van zijn. De eenzaamheid, trots, onzekerheid, vechtlust en moed sijpelen door het verhaal.

Backman heeft een manier van schrijven welke je mee lijkt te nemen naar een andere wereld. Hij weet de sfeer zo goed te creëren dat je jezelf in Björnstad waant. De ijzige kou, het donker en de dilemma's waar veel personages mee worstelen. Is ijshockey wel alles waard?

Uiteindelijk blijkt dat ijshockey niet alles staande kan houden en je ook niet altijd kan beschermen. Zie daar maar eens mee om te gaan wanneer je altijd anders hebt geloofd. 

Björnstad is geen sprookje en Backman schuwt het niet om rauwe situaties te omschrijven. Hoe verder in het boek, hoe meer scheurtjes er zichtbaar worden in het pantser van de spelers. Bijzondere vriendschappen ontstaan terwijl hechte vriendschappen kapotgaan.

De verhaallijnen vloeien moeiteloos in elkaar over en komen mooi bij elkaar. De schrijfstijl van Backman is bijzonder. Hij zet zinnen meer kracht bij door deze op zich neer te zetten, buiten de alinea. Je moet even de tijd nemen voor dit boek maar daar krijg je ook wel wat voor terug.

Recensie: Björnstad – Frederik Backman