Recensie: De vrolijke verrijzenis van Arago RECENSIE

Recensie: De vrolijke verrijzenis van Arago - Tomas Lieske

Een vorm van kunst op zich

Altijd is literatuur meer dan een verhaal op zich. Regelmatig is een boek een bijzondere vorm van kunst. Soms is een verhaal zó bijzonder dat het niemand onthouden mag worden. De vrolijke verrijzenis van Arago van Tomas Lieske lijkt zo'n wonder op zich. Het verhaal van Joys is in alle opzichten uniek.

Lieske start zijn verhaal met een passage uit 1924, waarin de Nederlandse Paul en de Deense Niels samenkomen. In de avond besluiten ze te gaan zwemmen en dan zien ze een vrouw op een motor uit het water komen. Wellicht is het Lise Werner? Een uiterst mysterieus uitgangspunt is geschapen.

Vervolgens keert Lieske naar het verhaal van Joys. Samen met haar ouders is ze op weg naar Triëst wanneer ze een ongeluk krijgt. Haar ouders overlijden en ook de vos die ze overreden hebben, lijkt dood. Joys ligt aan de kant van de weg en lijkt in coma geraakt te zijn.

Tot op dit moment blijkt De vrolijke verrijzenis van Arago al meer dan een spannend verhaal met een prachtig staaltje beeldspraak: 'Zilver glijden de heren door het water; de maan spat op hun schouders en rug in blinkende scherven uiteen.' De verschillende perspectieven die Lieske hanteert versterken de gekozen setting die op zichzelf al spanning opwekt. Waar enerzijds passages op haast filmische wijze ('In de bosrand lag Joys. Op het eerste gezicht leek ze onbeschadigd, maar de roerloze houding was onrustbarend.') en met veel afstand beschreven worden, komt Joys op andere momenten met een ik-perspectief aan het woord.

Helpend daarbij zijn de sterk getypeerde personages. Zowel Joys als haar moeder neemt een opvallende rol aan in het verhaal, waardoor de lezer op zijn plek gezet wordt en met een prikkelende bril naar de wereld kijkt.

Wanneer Joys het ongeluk heeft gehad, neemt het verhaal een bijzondere wending, waardoor De vrolijke verrijzenis van Arago nét het beetje extra krijgt om onvergetelijk te worden. Lieske zet de geweldige typeringen en het prachtige staaltje beeldspraak door, maar voegt daar een energiek spel met de tijd aan toe. Hij knipt Joys op in tweeën: de ene Joys die in coma ligt en in het ziekenhuis terecht komt en de andere Joys die met de vos, Arago, gaat zwerven en niet meer weet wie ze is. Zij neemt de nieuwe identiteit Lise Werner aan.

Op die manier ontstaat een verhaal om niet meer te vergeten. Lieske bespreekt op een wonderlijke manier thema's als liefde, vriendschap, geloof en vertrouwen. Dit alles plaatst hij in een historisch roerige tijd: de tijd van de oorlogen. Op die manier gunt hij de lezer, naast een streling van het literaire oog, ook een kijkje in de wereld van de oorlogslanden en het neutrale Nederland.

Met een prachtig spel tussen waan, werkelijkheid, tijd en ruimte in combinatie met een prachtige staaltje stilistische kunst en een sterke, ontroerende verhaallijn laat Liekse met De vrolijke verrijzenis van Arago zien dat hij zeker thuishoort in de wereld van de sterke literatuur. Wie de roman dichtslaat ontkomt er niet aan Joys en Arago mee te nemen in zijn hart. Lieske slaagt; in alle opzichten.  

Recensie: De vrolijke verrijzenis van Arago - Tomas Lieske