Recensie: De moord op commendatore 2: Metaforen verschuiven RECENSIE

Recensie: De moord op commendatore 2: Metaforen verschuiven - Haruki Murakami

Het eerste deel van De moord op de Commendatore werd vrij abrupt afgebroken, alsof het van oorsprong één dik boek was, die door de Nederlandse uitgevers in tweeën is gehakt. Zoals verwacht start het tweede deel dan ook waar deel één is gestopt. Door de gemakkelijke en beeldende schrijfstijl van Haruki Murakami, wordt je als lezer opnieuw moeiteloos opgeslokt in het verhaal.

In De moord op Commendatore 2: Metaforen verschuiven van Haruki Murakami had een portretschilder gehoopt tot rust te komen en zijn inspiratie terug te vinden in het huis van de beroemde schilder Tomohiko Amada. Maar in plaats daarvan is hij een wereld vol raadselen in gezogen. Het geluid van een bel houdt hem 's nachts wakker, er gaat een mysterieuze kracht uit van een holte in het bos, voorwerpen in het huis worden door een onzichtbare hand verplaatst. Het schilderij ‘De moord op Commendatore' lijkt de sleutel te bevatten. Maar eerst moet de portretschilder meer over de schepper Amada te weten komen. Wat speelde zich precies af in diens studentenjaren in Wenen, eind jaren dertig?

Ondertussen boekt de verteller eindelijk weer eens vooruitgang aan een portret, ditmaal van een dertienjarig meisje. Totdat zij spoorloos verdwijnt, en hij de opdracht krijgt om haar te redden.

Het tweede deel van De Moord op Commendatore is een zeer logisch vervolg op het eerste deel. De fantastische elementen worden verder uitgewerkt, wat wil zeggen dat we meer leren over het bijzondere schilderij, de Idea waar we in deel één al mee kennismaakte en de geheimzinnige meneer Menshiki. Hoe staan deze dingen met elkaar in verband en wat heeft een jong meisje hiermee te maken? Juist deze geheimzinnige elementen en de verdwijning van een dertienjarig meisje maken dat vooral dit deel wegleest als een thriller. De spanning wordt goed opgebouwd, door heel veel geheimzinnigheid te scheppen, wat daaropvolgend weer vragen oproept. Daarbij staan de realiteit en de fantastische elementen ook in dit deel weer goed in balans. Je zou niet verbaasd staan te kijken dat dit gewoon in het echte leven kan gebeuren.

Zoals het Murakami eigen is wordt ook in het tweede deel van De moord op Commendatore 2: Metaforen verschuiven weer veel verwijzingen verwerkt naar muziek, literatuur en belangrijke historische gebeurtenissen. We leren ook meer over het leven van Tomohiko Amada, de schepper van het schilderij. Ook de portretschilder zelf lijkt meer en meer zijn weg (terug) te vinden. De verschillende personages maken een duidelijke ontwikkeling door, zoals de rust om los te laten, de wil om voor iets te vechten of de moed om terug te keren naar waar je vandaan komt. De moord op Commendatore 2: Metaforen verschuiven heeft daarbij ook een mooi einde wat antwoord geeft op de meeste vragen. Wel vraag je je hierbij af of er wellicht nog een derde deel gaat verschijnen.....

De moord op Commendatore 2: Metaforen verschuiven is net als het voorgaande deel een boeiend stukje literatuur boordevol eigenaardige elementen. En dat is nu juist wat Murakami zo uniek maakt. Het buiten de lijntjes durven kleuren, maar het op zo'n manier doen, dat het geloofwaardig blijft. De Moord op Commendatore kan zeker gerekend worden tot één van zijn betere werken met boeiende personages, verschillende verwijzingen binnen een intrigerende maar geloofwaardige wereld.

Recensie: De moord op commendatore 2: Metaforen verschuiven - Haruki Murakami