Recensie: Je bent nooit alleen RECENSIE

Recensie: Je bent nooit alleen - Nicholas Sparks

Het kan bijna niet anders dan dat iedere chicklit-fan weet wie Nicholas Sparks is. Zelfs als je nog nooit een van zijn boeken gelezen hebt, is de kans groot dat je zijn verhalen kent door de talloze verfilmingen. The Notebook, A Walk to Rememer, Dear John, The Last Song – het zijn er teveel om op te noemen, elk met weer andere bekende acteurs in de hoofdrol. Zowel zijn boeken als de films, waar Sparks ook intensief bij betrokken is, staan garant voor heerlijk zwijmelen en/of snotteren. Dat geldt ook voor Je bent nooit alleen, over een jonge weduwe, wier voorzichtige zoektocht naar liefde verandert in een nachtmerrie.

Het leven is niet makkelijk geweest voor Julie Barenson. Toen ze na een moeilijke jeugd het geluk had gevonden bij Jim, werd hij ongeneeslijk ziek en overleed. Nu, vier jaar later, krabbelt Julie langzaam op uit het dal van verdriet. Deels is dat te danken aan Singer, de hond die ze van Jim kreeg na zijn overlijden, inmiddels een enorme Deense dog. Maar ook aan haar trouwe vrienden, onder wie Jims jeugdvriend Mike. Stiekem heeft hij een oogje op Julie, al lijken zijn kansen verkeken als zij de charmante Richard ontmoet. Maar dan zet een op het eerste gezicht onschuldige beslissing een reeks fatale gebeurtenissen in gang.

Je bent nooit alleen bevat alle ingrediënten van een Sparks-klassieker. Het leven van de hoofdpersoon gaat niet over rozen, maar dat betekent niet dat hij/zij (in dit geval een zij) bij de pakken neerzit. Uiteraard is er een zeer geschikte wederhelft, maar voordat ze samen de zonsondergang tegemoet kunnen rijden, moeten er wat obstakels overwonnen worden. Anders geformuleerd: zeker als fan zie je iedere ontwikkeling in Je bent nooit alleen al van mijlenver aankomen. Maar meesterverteller Sparks weet het zo liefdevol en vlot te presenteren, dat je zijn verhaal verslindt tot de laatste pagina. Of zoals een aanbeveling op de achterkant zegt: ‘Het beste aan het lezen van een roman van Sparks is dat je keer op keer de kans krijgt verliefd te worden.’

Dat betekent natuurlijk niet dat hij met alles wegkomt. Behalve een fijn liefdesverhaal probeert Je bent nooit alleen namelijk ook spannend te zijn, en dat combineert slecht met de schrijfstijl van Sparks. Blijven hangen in de details van een duur zijden pak (“uit Italië geïmporteerd, maar gekreukt, wat deed vermoeden dat het niet was opgehangen nadat het de vorige keer gedragen was”) werkt niet als je midden in de jacht op een moordenaar zit. Hetzelfde geldt voor het op een zijspoor zetten van je in levensgevaar verkerende hoofdpersonen en ineens de politie een hoofdrol geven. Detectives zijn er al genoeg – en vele zijn beter.

Fans van Sparks zullen zich dit waarschijnlijk laten welgevallen. Ondanks zijn onvermogen een hele strakke spanningsboog neer te zetten, weet hij wel degelijk een griezel te maken van een in eerste instantie vriendelijk personage. De op het eerste gezicht liefdevolle titel van het boek krijgt daardoor ineens een hele nare bijklank… Daarbij maakt de romantische verhaallijn, waar het uiteindelijk natuurlijk om gaat, veel goed. Je bent nooit alleen is zeker niet het beste boek van Nicholas Sparks. Desondanks zullen velen ook dit boek weer in één ruk uitlezen.

Recensie: Je bent nooit alleen - Nicholas Sparks