Recensie: Een heldenleven RECENSIE

Recensie:  Een heldenleven – Persis Bekkering

Je reist mee met Adrian. Deels reis je mee in zijn belevingen maar ook lijk je te zweven door zijn gedachten. Adrian en Igor leren elkaar kennen op een Europese tournee. Beide spelen viool en verdrinken zichzelf in muziek. Igor is zo toegewijd dat zijn spel perfect is, te perfect. Hij speelt zonder bezieling. Adrian helpt hem hierin.

Vervolgens lees je over Kiriko, dit speelde zich zeven jaar eerder af. Kiriko is een jonge, beeldend kunstenaar met een liefde voor klassieke muziek. Hoewel ze graag op zichzelf is, voelt het vreemd vertrouwd met Igor. Zelf worstelt ze met verschillende dingen en ze is erg serieus wat soms resulteert in zeer strikt te zijn naar zichzelf. Igor lijkt dit een beetje te doorbreken waardoor Kiriko zal veranderen. Hun relatie is nogal ingewikkeld te noemen, dat wel.

Een heldenleven is een boek met een hoog ‘bla bla bla’ gehalte. Er zijn enorm veel worden en tierelantijnen gebruikt door Persis Bekkering om haar verhaal te vertellen. Toch voelt het ook gekunsteld, alsof er veel moeite is gestoken in het met grote omhalen schrijven. Het wordt zo’n wirwar waardoor de kern van het verhaal verloren raakt.

In het eerste deel van Een heldenleven gaat het continu over klassieke muziek en de viool. Bekkering treedt veel in detail, wat voor een liefhebber van klassieke muziek en/of het genoemde instrument heel interessant kan zijn. Voor een leek zorgt dit er helaas voor dat je aandacht voor het boek verliest.

In het tweede deel wordt je voornamelijk meegenomen in het verhaal van Kiriko. Hoewel hier het onderwerp ‘kunst’ veel aan bod komt, heeft Bekkering er hier minder overheersend over geschreven. Dit is prettig. Het maakt dat je meer aandacht houdt voor de inhoud van het verhaal en je dichterbij Kiriko komt. Hierin blijkt ook dat een onderwerp als kunst of klassieke muziek prima kan, je moet alleen oppassen voor overdaad en verzanden in details.

De keuzes van Bekkering zorgen er voor dat Een heldenleven waarschijnlijk een beperkt publiek aan zal spreken. Dit hoeft niet erg te zijn, het is maar net wat je als schrijver voor ogen hebt.

Recensie:  Een heldenleven – Persis Bekkering