Recensie: Schitterende dieren RECENSIE

Recensie: schitterende dieren – Lawrence Osborne

Naomi en Samantha ontmoeten elkaar op het Griekse eiland Hydra. Vanaf de ontmoeting brengen de twee jonge vrouwen veel tijd met elkaar door. Tijdens een boottochtje besluiten ze om te gaan zwemmen. Ze zwemmen naar het vaste land en daar komen ze Faoud tegen. Faoud is een vluchteling uit het oosten. Naomi wil hem graag een beter bestaan geven en zorgt ervoor dat Sam haar hierbij helpt. Als er een moord plaatsvindt komt er een onderzoeker op het eiland die de moord op wil lossen. Wie is die onderzoeker? En lukt het hem om de dader te pakken te krijgen?

Schitterende dieren begint met erg lange zinnen, waardoor je je aandacht er bij moet houden om in het verhaal te komen. Na het derde hoofdstuk schrijft Lawrence Osborne prettiger, omdat de zinnen dan korter zijn. Vanaf dat moment pakt het verhaal beter en raak je gemotiveerd om het verhaal uit te lezen.

Lawrence Osborne geeft de lezer aan het eind de vrijheid om verder over het boek na te denken. Het verhaal heeft ineens een verrassende wending gekregen, maar geeft geen antwoord op de vraagstukken die er aan het eind boven water komen. Als je er van houdt om hier over te fantaseren, is het een fijn boek om te lezen. Als je liever hebt dat het verhaal af is, dan zou ik dit boek niet aanraden.

Schitterende dieren bevat veel informatie over de omgeving van het Griekse eiland Hydra. Voor mij werkte het af en toe afleidend, doordat ik erg veel over de omgeving te lezen kreeg, maar niet verder in het verhaal kwam.

Het boek leest prettiger als je veel tijd hebt om te lezen en geen korte stukken wilt lezen. Het kost even tijd om weer in het verhaal te zitten als je het boek hebt weggelegd.

Ik kon me niet altijd even goed inleven in de hoofdpersonen. Ik vond het lastig om bepaalde keuzes te begrijpen en vond het net iets te ver gaan. Het onderwerp is wel van deze tijd, waardoor het wel mogelijk is om mee te leven met de personages. Het verhaal wordt echter vanuit alle personages beschreven, waardoor het soms verwarrend is wie wat zegt.

Op het moment dat de onderzoeker op het eiland is gekomen, komt er wat meer spanning in het verhaal. Dat is het moment waarop ik het boek leuker begon te vinden. Ondanks dat het begin lastig te lezen is, werd het verhaal interessanter en boeiender.

Schitterende dieren leest in het begin niet makkelijk, waardoor je je aandacht er bij moet hebben. Als je er genoeg aandacht aan geeft, wordt dit gaandeweg beloond doordat het spannender wordt. Aan het eind zijn er nog wel open eindjes, waardoor je je nog afvraagt wat er zich precies heeft afgespeeld. Het wordt er voor mijn gevoel wat vager door en had voor mij anders mogen aflopen.

Recensie: schitterende dieren – Lawrence Osborne