Recensie: Van de wereld RECENSIE

Recensie: Van de wereld – Peter Drehmanns

Daan Vos leeft twee levens. Levens die niet verder van elkaar af kunnen staan. Vijf dagen per week is hij gezinsvoogd bij het KID (Kinder Interventie Department),  en lost hij crisis na crisis op waarbij hij het hoofd koel houdt en zijn handen schoon. In het weekend verliest hij zich vervolgens in drank, drugs en dames die hij via Tinder het bed in lokt. Hij weet deze tegenpolen keurig gescheiden te houden, totdat een onverwachte wending ze onlosmakelijk met elkaar in verbinding brengt.

Van de wereld is een aaneenschakeling van platvloerse taal met een dichterlijke ondertoon. Harde woorden geven de scherpe randen van, laten we wel wezen, dagelijkse situaties in gezinnen over ons hele land een helderheid waar je niet omheen kunt. Toch weet Peter Drehmanns dit te verzachten met zijn ongekende poëtische omschrijvingen en scherpzinnige humor, hoewel het laatste vaak een bijzonder bittere nasmaak heeft.

Daan Vos zelf heeft een ingewikkeld karakter, maar niet op een manier die afstand schept tussen lezer en personage. Integendeel, veel mensen zullen zich herkennen in de man die graag de wereld wil redden, maar uiteindelijk zichzelf zo in de knel draait dat er geen uitweg mogelijk lijkt. Hij is koppig, maar leeft mee, ziet vaak het beste in mensen, maar weet ook situaties haarfijn in te schatten. Geen rooskleurige bril voor deze nuchtere twintiger. Totdat alles omslaat.

Waar Van de wereld zich wel schuldig aan maakt is een uitermate trage start. Het nodigt niet uit om verder te lezen, zeker als je niet gewend bent aan de manier van schrijven van Drehmanns. Dit houdt aan tot ongeveer halverwege het boek, en dan wordt de lezer ineens in een stroomversnelling geduwd. De laatste paar hoofdstukken zijn met een enorme vaart geschreven en het is moeilijk om niet meegesleurd te worden. Gooi daar nog een zeer abrupt einde achteraan en de lezer blijft achter met een leeg gevoel, bijna ontevreden over de loop der gebeurtenissen.

Uiteraard zal dit de bedoeling zijn geweest van Drehmanns. Over het hele boek zweeft een gevoel van onvolledigheid, losse eindjes hangen aan alle kanten en worden nooit afgeknipt.

Wat kan er nog meer gezegd worden over Van de wereld? Scherpzinnig, sterk op de goede momenten en een mooi inkijkje in Drehmanns inlevingsvermogen en brede repertoire. Voor de lezer met de sterke maag en hoge empathie een kunstwerk. Voor de rest? Een goed boek. Maar niet veel meer dan dat.

Recensie: Van de wereld – Peter Drehmanns