Recensie: Mijn reis met Gobi RECENSIE

Recensie: Mijn reis met Gobi – Dion Leonard

Dion Leonard is een Australische ultramarathonloper en woont samen met zijn vrouw in Edinburgh, Schotland. In 2016 doet hij mee aan een wedstrijd dwars door de Gobiwoestijn in China. Het is op die plek dat hij een bijzonder zwerfhondje ontmoet. Het hondje volgt hem overal. Ze rent met hem mee en ’s nachts slaapt ze naast hem.

Dion merkt dat hij verandert. Niet alles draait meer om hem en de wedstrijd: het welzijn van het zwerfhondje komt nu op de eerste plaats. Ter plekke besluit hij het hondje, dat hij Gobi noemt, mee naar huis te nemen. Het begin van een lange en emotionele reis…

Mijn reis met Gobi is het waargebeurde verhaal over de ontroerende vriendschap tussen een man en een klein hondje. Vanaf de eerste bladzijde neemt Dion Leonard je mee in zijn avontuur, dat in de Chinese stad Urumqi begint. Hij is een ultramarathonloper en is in Urumqi om mee te doen aan een race dwars door de Gobiwoestijn.

Eenmaal in de Gobiwoestijn zondert Dion Leonard zich af van de rest. Hij is hier om te winnen en niet om vriendschappen te sluiten. Als er dan ook op een avond tijdens het eten een klein hondje om eten komt bedelen, schenkt hij daar weinig aandacht aan. Maar datzelfde hondje staat de volgende ochtend bij de startlijn aan zijn voeten, staart hem met haar grote donkere ogen recht aan en rent met hem mee helemaal tot aan de finish. Vanaf dat moment verandert zijn leven.

Dion Leonard vertelt in Mijn reis met Gobi niet alleen over zijn avontuur met Gobi, maar hij vertelt ook over zijn moeilijke jeugd in Australië en hoe hij ooit met deze extreme sport is begonnen. De zware race en de lange en emotionele weg om Gobi mee naar huis te krijgen, worden afgewisseld met deze flashbacks, waardoor het verhaal nooit saai wordt. Juist door deze extra informatie, krijgt het verhaal een diepere lading.

Tevens is het verhaal goed geschreven. Mocht je niet van hardlopen houden, dan zijn de stukken over de race toch heel interessant om te lezen. Dion Leonard omschrijft daarin de omgeving en zijn fysieke en mentale gesteldheid. In de Gobiwoestijn kunnen de temperaturen wel oplopen tot meer dan 50 graden. Het is dan fascinerend om te lezen wat de lopers allemaal doen om toch de finish te kunnen halen.

Ook de fotokatern in het midden van het boek is een waardevolle toevoeging. Het is leuk om van sommige personen, die in het verhaal voorkomen, de gezichten te zien. Hoewel de foto’s van Gobi natuurlijk de leukste zijn. Gobi is erg fotogeniek en heeft een hoog cute gehalte.

Mijn reis met Gobi is een ontroerend en hartverwarmend verhaal. De vriendschap tussen Dion Leonard en Gobi die, naarmate het verhaal vordert, steeds dieper wordt, is mooi om te lezen. Allebei zijn ze vechters, overlevers en op het einde vraag je je werkelijk af wie nou wie heeft gered. Deze kleine, dappere viervoeter zal nog lang in je gedachten blijven ronddwalen.

Recensie: Mijn reis met Gobi – Dion Leonard