Recensie: De laatste magiër RECENSIE

Recensie: De laatste magiër – Lisa Maxwell

In De laatste magiër volgen we het verhaal van Esta. Esta behoort tot de Mageus, mensen die magie bevatten. Echter worden de Mageus al jarenlang onderdrukt door de orde. Een aantal eeuwen geleden heeft de orde de barrière opgeworpen. Een onzichtbare grens die de Mageus niet over kunnen steken zonder hun magie te verliezen en dood te gaan. Esta heeft de kracht om de tijd voor even stil te zetten en terug naar het verleden te reizen. Ze krijgt dan ook de opdracht van professor Lachlan, de man die haar als kind vond en heeft opgevoed, om naar 1902 terug te reizen, het Boek te vinden die de kracht heeft om de barrière op te werpen en neer te halen en deze terug te brengen naar het heden. Zal het haar lukken om het Boek te bemachtigen?

Het eerste wat aan dit boek opvalt is de prachtige kaft. Je ziet een brug, later wordt duidelijk dat dit hoogstwaarschijnlijk de Brooklyn bridge is, en op die brug zie je al dat er sprake is van magische krachten door de vonken die er van die brug af komen. Het heeft een dreigende, fantasierijke sfeer, waardoor je meteen zin krijgt om het boek te lezen.

De hoofdpersoon van het boek is Esta. Esta is een echte powervrouw die haar mannetje weet te staan in een gevecht, ontzettend slim is, een bijzonder goede dievegge is en ook nog eens over heel krachtige gaven bezit. Ze bevat alle ingrediënten voor een sterk hoofdpersonage en de auteur Lisa Maxwell weet deze heel goed te benutten. Doordat Esta niet op haar mondje is gevallen en niet terugdeinst voor een confrontatie maakt haar dit een geweldig personage om over mee te lezen. Als lezer leef je niet alleen met haar mee, het is ook nog eens heel interessant om met haar mee te lezen en haar gedachtes te volgen. Maar dit boek wordt niet alleen vanuit Esta geschreven, ook vanuit Harte Darrigan het tweede hoofdpersonage van het boek. Daarnaast wisselt Lisa Maxwell deze perspectieven af met nog drie andere perspectieven. Deze drie perspectieven komen minder vaak aan bod als die van Harte en Esta. Desalniettemin zorgt dit ervoor dat je als lezer je verbonden voelt met vrijwel alle hoofdpersonen uit het boek. Ze spatten allemaal van de pagina’s af en aan het eind van het boek heb je het idee dat je ze allemaal kent.

Met zijn 521 pagina’s is De laatste magiër een redelijk dikke pil. Echter heeft Lisa Maxwell een heerlijke schrijfstijl die ervoor zorgt dat je door het boek heen vliegt. Ze beschrijft de plekken en personages erg goed waardoor je als lezer je overal een beeld bij kan vormen, maar het wordt nooit langdradig. Dit komt ook doordat het boek afgewisseld wordt door de verschillende perspectieven. Je hebt dan ook totaal niet het idee dat het boek zo dik is.

Naarmate het boek zijn climax nadert vallen er steeds meer puzzelstukjes bij elkaar tot de zinderende ontknoping. Wauw! Als lezer wordt je door alle informatie nog net niet van je stoel geblazen, maar wat zit het goed in elkaar! Met open mond van verbazing lees je de laatste pagina’s. Het einde van het boek smaakt naar meer en dat is maar goed ook! In oktober van dit jaar zal het tweede deel van deze serie verschijnen.

De laatste magiër is een aanrader voor elke liefhebber van fantasie en tijdreizen. Het verhaal zit steengoed in elkaar en doordat het boek vanuit meerdere perspectieven geschreven is spatten de personages van het boek af. De laatste magiër van Lisa Maxwell krijgt van mij dan ook 5 hartjes.

Recensie: De laatste magiër – Lisa Maxwell