Recensie: Heel me RECENSIE

Recensie: Heel me - Tahereh Mafi

Let op: deze recensie bevat spoilers als je de voorgaande drie delen niet hebt gelezen.

Heel me is het vierde deel van de Touching Juliette-serie en begint vrijwel direct nadat het vorige deel, Vertrouw me, is geëindigd. Juliette dacht dat ze gewonnen had. Ze nam sector 45 over en werd opperbevelhebber met haar grote liefde Warner trouw aan haar zijde. Accepteren de rest van de wereld haar heerschappij of gaat deze ter discussie gesteld worden? En wat betekent haar nieuwe positie voor haar gave?

Het is na de gebeurtenissen in Vertrouw me niet vreemd dat de politieke situatie een belangrijke rol speelt in Heel me. Er is niet heel veel actie, aanzienlijk minder dan in de voorgaande delen, maar het verhaal is wel interessant. Verschillende keren blijkt dat Warner, ook nog heel jong natuurlijk, zich net te laat realiseert dat hij Juliette (beter) had moeten voorbereiden op wat haar te wachten zou staan. ‘Haar gevoelens schieten opeens alle kanten op en vallen me in al hun grilligheid aan.’ Voor ons als lezers komen al deze situaties daardoor ook onverwacht en dat maakt het verhaal op verschillende momenten erg spannend.

Het is beslist niet aan te raden om Heel me te lezen zonder de drie andere delen te kennen. Het verhaal gaat gewoon verder en er is te veel gebeurd om zonder deze voorkennis Heel me goed te doorgronden. Verschillende bekende personen spelen naast Juliette en Warner een rol, zoals Adam, Castle, James en gelukkig ook Kenji! Maar in Heel me leren we ook veel nieuwe personen kennen. We krijgen verrassende inzichten in onderlinge relaties en familieverhoudingen. Maar we komen vooral iets meer te weten over de hoe de wereld er na de klimatologische ramp uit is gaan zien en hoe Het Herstel heeft gehandeld. Echt, bereid je voor op de nodige plottwists.

Waar de voorgaande drie delen van de Touching Juliette-serie volledig vanuit het perspectief van Juliette zijn geschreven, wisselt in Heel me het perspectief tussen Juliette en Warner. Dit geeft extra dimensie aan het verhaal. Waar Juliette soms best wat nors en nukkig kan zijn en impulsief handelt, denkt Warner wat langer na en brengt wat nuance in het geheel.

De schrijfstijl van Tahereh Mafi is en blijft bijzonder. Het meest opvallende van vooral de eerste twee delen was de tekst die geregeld werd doorgehaald. Dat komt weer terug in Heel me, in de dagboekfragmenten van Juliette die weer worden gebruikt. Daarnaast maakt Mafi gebruik van herhalingen en is soms spaarzaam met leestekens. ‘Het lukt je niet de woorden te vinden om tegen jezelf te vechten, om tegen die woorden te vechten die schreeuwen dat je niet genoeg bent nooit genoeg nee nooit genoeg.’ En Mafi vervolgt zinnen op een nieuwe regel waar je dat niet zou verwachten. Haar schrijfstijl is zo mooi en teer en gevoelig, dat het op punten poëtisch te noemen is. ‘het is net alsof de wereld van zijn as is geduwd, alsof ik van de aardbodem af ben geslingerd en rechtstreeks op de zon afkoers, …’

Heel me is in alle opzichten een geweldig boek. Het is een hernieuwde kennismaking met fijne personages en een intrigerende wereld. Heel me biedt heel veel verrassingen en nieuwe inzichten. Het is echt duidelijk dat Mafi nog niet klaar was met Juliette en Warner en Adam en Kenji en ons graag wil meenemen in alle nieuwe ontwikkelingen. Maar het is vooral heel erg mooi geschreven en laat je van iedere bladzijde genieten.

Heel me is zo’n boek dat veel langer mag duren dan de bijna 400 pagina’s, Touching Juliette een serie waarbij een jaar wachten op het volgende deel gewoon veel te lang is …

Recensie: Heel me - Tahereh Mafi