Recensie: Patriotten RECENSIE

Recensie: Patriotten – Pascal Engman

Wanneer in het Zweedse Stockholm een bekende journaliste wordt vermoord breekt er paniek uit. Helemaal wanneer het niet bij deze moord blijft, maar ook haar collega’s met de dood bedreigd worden. Wat deze journalisten allen gemeen hebben is dat ze zich openlijk uitspreken tegen extreemrechts en vóór een multiculturele samenleving. Hiermee hebben ze de woede en aandacht van een aantal extremisten op zich gehaald en zij zinnen op wraak.

Extremisme en bedreigingen op sociale media. Actuele onderwerpen spelen de hoofdrol in deze debuutroman van Pascal Engman. Patriotten neemt de lezer mee naar Zweden, waar iedereen in de ban is van de moord op een aantal journalisten. De hoofdstukken wisselen af tussen het verhaal van een journaliste en een extreemrechtse Zweed, Carl, die een ontzettende hekel heeft aan hoe deze journalisten volgens hem zijn land verpesten door multiculturalisme. Na een aantal hoofdstukken bevindt de lezer zich ineens in Chili, waar een andere verhaallijn begint. De verhaallijn over de van oorsprong Zweedse August, die zich probeert te handhaven tussen de bendes en de wapenhandel onder leiding van zijn baas de Russische Vladimir. Twee verhaallijnen dus. 1 in Stockholm en 1 in Chili en als lezer heb je in eerste instantie geen idee hoe die in elkaar gaan passen.

Uiteindelijk doen ze dat wel, met een paar verrassende wendingen, maar voor die tijd geeft Pascal Engman zijn lezers een briljant inkijkje in de gedachtegang van extremisten. Hij lijkt hiervoor angstaanjagend ver in de geest van deze extremisten te zijn gekropen. Hij maakt dingen nergens mooier dan ze zijn. Ontziet niemand, vooral zijn meest sympathieke personages niet. Dit maakt Patriotten rauw, hard, maar ook geloofwaardig en indrukwekkend, soms zelfs ontroerend. 

Het boek bevat veel informatie, veel details. Engman omschrijft dingen soms iets te veel. In de passages met de gevechten en in achtervolgingen bijvoorbeeld. Hierdoor gaat het verhaal en de spanning verloren in de details. Het tweede deel van het boek gaat veel in op de politiek, maar desondanks bouwt de spanning op naar de finale.

En in die finale lijkt alles samen te komen. Het is een razend spannende, échte grande finale, en doordat Pascal Engman zijn personages dingen laat voelen, ze een hart geeft en ze zo veel laat doorstaan, wordt het nóg spannender. Je leeft met ze mee.

Het einde had iets langer mogen duren. Het laatste hoofdstuk komt vrij abrupt en is kort. Het had ook ánders mogen eindigen, maar in het echte leven eindigt ook niet alles zoals je graag zou willen.

Is Patriotten een goed debuut? Ja. Kan er nog iets verbeterd worden aan de schrijfstijl van Pascal Engman? Ja, maar als je in een debuut zo knap alle verhaallijnen samen laat komen en zo’n onderwerp durft aan te kaarten, dan is je schrijverscarrière goed van start.

Patriotten laat zien dat terrorisme niet altijd voortkomt uit haat. Dat extremisme niet alleen komt in de vorm van met bomgordels omhangen IS strijders, maar soms gewoon bij je om de hoek woont, achter je in de rij staat bij de kassa, of naast je staat tijdens de rookpauze op je werk. 

Recensie: Patriotten – Pascal Engman