Recensie: Stukjes hemelblauw RECENSIE

Recensie: Stukjes Hemelblauw – Sue Durrant

“Als het stil is in de tuin ga ik tegen de boom zitten leunen en tekenen, of ik doe gewoon mijn ogen dicht en luister, want als er niemand buiten is, is het net of de tuin neuriet.”- (Pag 25).

Ira en haar broertje Zac zijn negen en zeven jaar als ze door hun maatschappelijk werkster worden meegenomen naar het weeshuis Skilly. Ira heet eigenlijk Miracle en Zac heet Zackary, maar zo willen ze absoluut niet genoemd worden. Want zo’n naam is natuurlijk om je dood te schamen, al heb je hem dan misschien van je biologische moeder gekregen.

Ira en Zac verhuizen al jaren van pleeggezin naar pleeggezin tot ze naar huize Skilly worden gebracht. In Skilly is alles anders: er zijn een heleboel kinderen en een heleboel regels. Vrienden maken is lastig, want de kinderen kunnen ook zo maar weer weggaan. Als Ira een brief vindt onder haar bed, geschreven door een oud bewoonster van Skilly, heeft ze het gevoel eindelijk een vriendin te hebben gevonden waar ze alles aan kan vertellen. 

In Stukjes Hemelblauw van Sue Durrant lezen we fragmenten uit het dagboek van Ira tijdens haar periode in het weeshuis. De hoofdstukken zijn opgedeeld in verschillende (korte) verhaaltjes, gekoppeld aan gedachtes en gebeurtenissen die Ira samen met haar broertje (en de andere kinderen in Skilly) beleeft. De stukken zijn op een kinderlijke manier geschreven en op deze manier krijg je als lezer een mooie kijk op Ira’s blik naar de wereld.  Het boek is erg realistisch en neemt je op een heldere en structurele manier mee in het verhaal. Ondanks dat het leven van Ira en Zac absoluut niet gemakkelijk is, zit het boek vol met mooie momenten en positiviteit. Hierdoor is het met name voor kinderen makkelijk te volgen en door het vleugje fantasie blijft het spannend genoeg om door te blijven lezen.

Stukjes Hemelblauw speelt zich af in 1987 en belangrijke gebeurtenissen van die tijd mengen zich met het verhaal. Zo staat de staking rondom de belastingverhoging in Engeland centraal en wordt ook de val van de Berlijnse muur genoemd. Terwijl de volwassenen om hen heen kampen met deze problemen, veranderd ook de wereld die de kinderen zo goed denken te kennen. De verdrietige en moeilijke momenten worden gelukkig goed afgewisseld met de avonturen die de Ira en Zac beleven in huize Skilly en op speciaal georganiseerde vakanties bij een vrouw genaamd Martha.

Wat het verhaal vooral bijzonder maakt is hoe het leven van de jeugdzorgkinderen centraal staat. Sue Durrant beschrijft gedetailleerd hoe het voor de kinderen is om telkens hun ‘thuis’ te moeten verlaten en opnieuw te beginnen. Met name op zo’n jonge leeftijd heeft dat natuurlijk een enorme impact en brengt het allerlei ingewikkelde gevoelens en vervelende buien met zich mee. Je merkt tijdens het lezen dat Ira al erg volwassen is voor haar negen jaar, en dat ze zich verantwoordelijk voelt voor alle anderen om haar heen. Vooral voor haar broertje Zac. Omdat de kinderen niet weten waar hun moeder is, of waarom ze niet meer voor hen kan zorgen, hebben ze een sterke band opgebouwd met elkaar. Deze band helpt hen zich te wapenen tegen de grote, onbetrouwbare buitenwereld. Je volgt de twee op hun ontroerende zoektocht naar een liefdevol thuis.

Stukjes Hemelblauw is een prachtig kinderboek die jongere kinderen een kijkje geeft in het leven van jeugdzorgkinderen, zonder een zware ondertoon. Centraal staat de hoop van Ira en Zac om een gelukkig thuis te vinden en hun eigen happy ending te creëren.  Een ontroerend boek over vriendschap, afscheid en hoop!

Recensie: Stukjes Hemelblauw – Sue Durrant