Recensie: De twaalf apostelen van de liefde RECENSIE

Recensie: De Twaalf Apostelen Van De Liefde – Monique Schwitter

Een vrouw van ongeveer 40 jaar oud is getrouwd en heeft twee kinderen. Op een avond besluit ze haar ex-vriend op te zoeken op het internet.  Al snel komt ze er achter dat hij een paar jaar geleden zelfmoord heeft gepleegd. Vanaf dat moment start meteen een grote flashback naar het verleden. Petrus, de ex die zelfmoord pleegde, is het begin van een lijstje van twaalf namen.  Terugkijkend op het verleden reflecteert ze uiteindelijk ook op haar huidige leven, met haar huidige man.

Het meest recente werk van Monique Schwitter; De Twaalf Apostelen Van De Liefde. Een verhaal dat draait om zelfreflectie op het gebied van de liefde. Het boek zelf bestaat uit twaalf hoofdstukken, wat terugverwijst naar de titel. Elk hoofdstuk heeft de naam van een man, te beginnen bij Petrus. Je leert eerst een klein beetje over de hoofdpersoon in kwestie; dat ze moeder is, wat voor een relatie ze heeft en hoe haar leven er momenteel uitziet. Schwitter maakt een hele mooie eerste overgang naar het verleden doordat de hoofdpersoon met haar vingers over een oude ansichtkaart streelt. Dit neemt haar en de lezer mee terug in de tijd; naar 1992, waar alles begon. Voordat ze zich in de volgende naam op haar lijst verdiept, wordt haar terugblik vaak verstoord door de realiteit. Dus: huilende kinderen of een echtgenoot die over haar schouder meekijkt. Deze stukjes uit ‘het echte leven’ zijn herkenbaar voor de lezer.

Doordat Schwitter je steeds kennis laat maken met één van de twaalf mannen, leer je ook steeds beter de hoofdpersoon kennen. Het beeld dat je van haar hebt wordt gedetailleerder naarmate het verhaal vordert. Bij elke man wordt er terugverwezen naar bepaalde situaties, welke uitgebreid beschreven worden. Hierdoor krijg je echt een beeld van de relatie die zij hadden. En met wat voor mannen zij een relatie had. Buiten de terugblikken om, krijg je niet veel mee van haar huidige leven. Deze stukjes zijn steeds kort en bondig. Daar had Schwitter al eerder in het boek meer over uit mogen wijden. De verwijzingen naar het verleden halen ook de vaart uit het boek. De Twaalf Apostelen Van De Liefde is wel een verhaal waar je voor moet gaan zitten.

Mooi is dat het laatste hoofdstuk ‘’jij’’ getiteld is. Het is een echte bevredigende afsluiting van het verhaal. De hoofdpersoon kijkt terug op het overlijden van haar broertje. Een moeilijke periode in haar leven, waarin Petrus haar had bedrogen. Nu is ze er klaar voor om het verleden achter te laten. ‘’Dit boek eindig ik nu met jou. Om het tot een eind te brengen. Om eindelijk te kunnen gaan. Om terug te kunnen gaan en opnieuw te kunnen beginnen.’’

De Twaalf Apostelen Van De Liefde is een ietwat trage roman waarin persoonlijke en emotionele ontwikkeling centraal staan.

 Recensie: De Twaalf Apostelen Van De Liefde – Monique Schwitter