Recensie: Het lied van de geesten RECENSIE

Recensie: Het lied van de geesten – Jesmyn Ward

Het leven van Jojo en Kayla staat op hun kop als hun moeder Leonie uit het niks op duikt en besluit om met z’n allen als gezin vader Michael uit gevangenis Parchman te halen. Deze reis vol ellende, teleurstellingen en harde waarheden maakt van puberjongen Jojo een volwassen man. Met een zwarte moeder en een blanke vader leven deze jonge kinderen tussen twee werelden.

Jesmyn Ward, zelf afkomstig uit het arme Mississippi, probeert de verhalen uit haar jeugd te laten herleven in de nieuwe roman Het lied van de geesten. Ze schetst niet alleen het contrast tussen blanken en zwarten, maar geeft de wereld een geheel nieuwe dimensie door het gebruik van geesten. 

De karakters in Het lied van de geesten zijn heel uiteenlopend. De opa en oma van Jojo zijn standvastige mensen, gevormd door hun levenslange ervaringen, pijn en verdriet. Dit uit zich in hun houding en gedrag. Jojo, opgevoed door zijn opa en oma, weet niet beter en kopieert deze houding. Leonie daarentegen is heel onzeker en irriteert zich aan de gelijkenis tussen haar zoon Jojo en haar vader. Dit verschil in karakter zorgt voor wrijving tussen de personages, waardoor de spanningen hoog op kunnen lopen. 

Het lied van de geesten heeft een heel complex plot. Het speelt zich in het hedendaagse Mississippi af, maar de grootouders leven heel primitief. De grootvader vertelt Jojo veel verhalen van vroeger, waardoor er sprake is van niet-chronologische flashbacks. Deze verhalen zijn echter heel aangrijpend en het gebruik van spreektaal maakt de verhalen ruw en authentiek. Tegelijkertijd maakt Jesmyn Ward ook veel gebruik van vergelijkingen, waarbij er gespeeld wordt met de taal. Deze overgangen van “schrijverstaal” naar spreektaal en andersom verlopen niet altijd vloeiend.

De geesten en de leer, die verbonden is aan deze geesten, wordt via de grootmoeder geïntroduceerd. Al lezende weg krijgt men steeds meer informatie over deze leer, maar het is heel lastig om het plaatje compleet te krijgen. Zeker op het eind, wanneer de geesten en de leer samenkomen, ontstaat er veel verwarring.

Toch heeft Jesmyn Ward het plot van Het lied van de geesten heel goed in elkaar gezet. De vader van Jojo en de opa van Jojo hebben beide in dezelfde gevangenis gezeten. Een gevangenis die bekend staat om zijn gruweldaden ten aanzien van de zwarte bevolking. Deze parallel staat centraal en geeft het verhaal diepte.

Het lied van de geesten is een indrukwekkend boek. Lief en leed wordt door de invulling van de geesten op een vernieuwde wijze gedeeld. De karakters en het verhaal komen heel authentiek over. Toch is het boek lastig te begrijpen en daarom leest het niet fijn. Voor ieder die interesse heeft in racisme in Amerika is dit boek een aanrader.

Recensie: Het lied van de geesten – Jesmyn Ward