Recensie: Het onvolmaakte wonder RECENSIE

Recensie: Het onvolmaakte wonder – Andrea de Carlo

De zestigjarige Nick is de zanger van een rockband. In zijn villa in Zuid-Frankrijk wordt een groots feestweekend gegeven. Deels voor een concert met zijn band voor het goede doel, deels voor zijn al weer derde bruiloft. Het ijs voor het feest wordt besteld bij Milena, een jonge Italiaanse vrouw met een biologische-ijswinkel in het dorp nabij de villa. Milena heeft een vriendin en is op weg naar de volgende stap in het leven; kinderen. Nick en Milena zijn zo verschillend van elkaar, maar vanaf het eerste gesprek ontstaat er iets speciaals….

Het onvolmaakte wonder profileert zichzelf als een heerlijke chicklit. Compleet met lichtgele kaft en de opdruk van een overheerlijk ijsje op de voorkaft, lijkt het een ideaal boek om mee te nemen op vakantie. Het speelt zich ook nog eens af aan de Côte d’Azur. Al met al schept Andrea de Carlo de verwachtingen van een lekker wegleesboek, terwijl je op het strand ligt. Helaas maakt het deze verwachtingen niet waar en verdient Het onvolmaakte wonder 2 hartjes.

Aan het plot van Andrea de Carlo ligt dit zeker niet. Wanneer je de achterkaft leest, klinkt het belovend. Beide personages komen uit een compleet andere wereld. Toch hebben ze iets met elkaar gemeen. Ze zijn beide vastgeroest in de rol die ze in hun eigen leven spelen. De behoefte om echt zichzelf te zijn en eigen dromen te volgen, is zo ontzettend groot. Zo zit Nick in een band met mensen die hij eigenlijk niet kan uitstaan en moet hij telkens weer de muziek zingen die hij eigenlijk zat is. Hij is juist volop op zoek naar een nieuwe sound en misschien wel een solocarrière. Milena bevindt zich in een complexe relatie. Het lukt haar maar niet om de balans te vinden tussen haar mooie droom, het runnen van de ijswinkel, en de verwachtingen en verlangens van haar vriendin. Is ze er aan toe om haar net gestarte business op te geven door het leven als moeder? Kortom, een prima plot om een fijne chicklit mee te beginnen.

Waarom krijgt dit boek dan maar 2 hartjes? Omdat het dit fijne plot niet weet uit te werken tot een fijn boek. Het verhaal blijft aan de oppervlakte. Het grootste deel van het boek heb je het idee dat je nog volop in de inleiding zit. Het boek leest dan ook ontzettend snel weg, omdat het zo inleidend blijft. Het voelt niet alsof er een duidelijke opbouw in het verhaal zit. Dit gevoel blijft voor zeker 180 pagina’s, terwijl het boek 284 pagina’s telt. En dan ineens, ben je op de laatste pagina en is het einde abrupt en gek. Dat is zonde. Je leert de personages pas net een beetje kennen en hoe de personages onderling met elkaar verband houden. Het ontbreekt dan ook vooral in de verdieping van het verhaal en de personages. Alhoewel we Nick en Milena aardig leren kennen, is het lastig om met ze mee te leven. De personages komen niet tot leven, lijkt het wel. De speciale connectie die tussen hen ontstaat voelt dan ook alsof deze uit het niets komt. Ook laat auteur Andrea de Carlo veel kansen liggen om het verhaal wel wat meer spanning en diepgang mee te geven. Bijvoorbeeld wanneer Milena en haar vriendin een ruzie hebben. Het hoofdstuk start wanneer Milena nadenkt over de ruzie die ze net hebben gehad. Echter, de lezer was niet bij deze ruzie en weet er dus weinig van. Terwijl deze ruzie juist een moment zou zijn, om de lezer meer inzicht te geven in wie Milena is, wat ze wil en waarom ze op een bepaalde manier handelt.

Al met al is dit boek een tegenvaller. Het onvolmaakte wonder lijkt een mooie basis te hebben voor een interessant en leuk verhaal, maar maakt dit niet af. Het boek is dan ook het best te beschrijven als ‘nietszeggend’.

Recensie: Het onvolmaakte wonder – Andrea de Carlo