Recensie: Obsidian RECENSIE

Recensie: Obsidian – Jennifer L. Armentrout

Na de dood van Katy’s vader verhuizen zij en haar moeder naar het kleine Ketterman in West Virginia om een nieuwe start te maken. Katy ziet de verhuizing totaal niet zitten, aangezien het in haar nieuwe dropje voornamelijk vies weer is en er vrijwel geen internetverbinding is. Dat ze komt te wonen naast de verschrikkelijk arrogante (en bovendien onwijs knappe) Daemon, maakt de situatie niet veel beter. Wel raakt Katy goed bevriend met zijn tweelingzus, Dee, maar die vriendschap ziet Daemon niet zitten. Na een tijdje om te zijn gegaan met Dee, krijgt Katy het idee dat ze zich bepaalde dingen verbeeld in het bijzijn van haar en haar broer. Zijn Dee en Daemon wel wie ze zeggen dat ze zijn…? En zo niet: wie, of wat, zijn het dan?

Obsidian is het eerste deel van de Lux-serie, geschreven door Jennifer L. Armentrout. Dit is haar eerste fantasy-serie die in het Nederlands wordt uitgegeven, maar we kennen haar al van bijvoorbeeld de Wacht op mij-serie. Alhoewel Obsidian het eerste deel is van een fantasy-reeks, speelt het verhaal zich in onze wereld af. Alleen zijn er een aantal elementen en verschijningen toegevoegd aan het verhaal waardoor het valt onder het fantasy-genre, net als bijvoorbeeld de Twilight-serie. Obsidian wordt tevens door velen vergeleken met Twilight. Dit komt omdat er ook een meisje verhuisd en er daar achter komt dat onze wereld niet is wat het lijkt. Het is goed te begrijpen waarom de vergelijking tussen deze twee boeken wordt gemaakt, maar wanneer je door zal lezen kom je erachter dat Obsidian toch heel anders is!

Dit komt niet alleen door de personages, ook door het verhaal zelf. Allereerst is Katy een tof personage om over te lezen. Ze heeft een eigen boekenblog en leest best veel, waardoor ze bij de lezers van deze serie al snel in de goede smaak zal vallen. Daarnaast is het een meisje dat goed voor zichzelf op weet te komen, en dat dus niet een stil muisje is. Integendeel, de grote mond van Katy zal vele lezers aan het lachen maken. In het verhaal laat ze ook meerdere keren duidelijk maken dat ze beschikt over een flink portie lef, waardoor ze zeker kan worden gezien als een stoere meid. Ten tweede zijn de twee verhalen niet met elkaar te vergelijken. Het zou stom zijn om nu te zeggen wat Dee en Daemon precies zijn; het is veel leuker om daar zelf over te lezen. Echter duurt het even voordat je er achter komt wat ze precies zijn.

Doordat niet direct wordt verklapt wat ze zijn, voelt Obsidian echt aan als ‘het eerste boek van de serie’. Hier wordt mee bedoeld dat vooral de wereld waarin Katy terecht komt goed beschreven wordt. Als lezer wordt je een flinke tijd nieuwgierig gelaten over wat Dee en Daemon precies zijn, waardoor je niet wil stoppen met lezen. Je moet en zal erachter willen komen! Wanneer dat onthuld is, krijg je als lezer nog meer informatie over hun wereld. Er worden dus niet direct onwijs grote mysteries opgelost. Nee, in Obisian krijg je vooral informatie over de nieuwe wereld en maak je uitgebreid kennis met de verschillende personages.

Een groot pluspunt van dit boek is de toegankelijke schrijfstijl van Jennifer L. Armentrout. Ze weet de schrijfstijl die ze hanteert in haar New Adult series, zoals de Wacht op mij-serie, mee te nemen naar deze serie. In Obsidian komen zelfs wat stomende scènes langs! Maar wat Jennifer L. Armentrout vooral goed kan, is de lezer verliefd laten worden op Daemon. Al is hij een ongelofelijke arrogante zak, Jennifer L. Armentrout weet hem toch neer te zetten als de man van je dromen.

Obsidian is dus een goed eerste deel van de Lux-serie, waarin vooral de nieuwe wereld en de personages goed worden beschreven. Het is een heel interessante wereld, waardoor je als lezer niet zou kunnen wachten op het volgende deel!

Recensie: Obsidian – Jennifer L. Armentrout