Recensie: Zwartkracht RECENSIE

Recensie: Zwartkracht – Claudia Gray

Nadia, Mateo en Verlaine dachten dat ze de ultiem slechte Tovenares Elizabeth verslagen hadden, maar niets is minder waar. Al snel komen ze erachter dat Elizabeth nog leeft, en dat ze zich tijdens Halloween in de vlammenzee heeft gestort voor een heel ander doel. Wanneer er een ander kwaad in Captive’s Sound toetreedt, lijkt de paniek alleen nog maar erger te worden. Elizabeth geeft Nadia de optie om haar lerares te worden, aangezien de moeder van Nadia dit niet meer voor haar kan zijn. Uiteraard slaat ze dit verzoek af, en is ze vastbesloten om Elizabeth en de slechte magie uit het stadje te verdrijven.

Zwartkracht is het tweede deel van de Spellcaster-serie, geschreven door Claudia Gray. Dit deel gaat verder waar het vorige eindigt. In het eerste deel van de serie maakte we kennis met de jonge heks Nadia, haar vriendje Mateo, haar beste vriendin Verlaine en de kwaadaardige Tovenares Elizabeth. De drie vrienden dachten Elizabeth verslagen te hebben, maar ze leeft nog. In dit deel worden nog meer geheimen boven water gebracht. Een fijne toevoeging aan dit boek is dat we meer over de moeder van Katy te weten komen. Als lezer krijg je nu de echte reden te horen waarom ze is vertrokken bij haar gezin. Dit is zeker een van de meest positieve gebeurtenissen in het boek.

Daarnaast wat het vooral fijn om te lezen dat Verlaine meer een eigen verhaal krijgt in Zwartkracht, een verhaallijn waar zelfs Nadia en Mateo niks van af weten. Hierdoor kwam ze zelfstandiger over, en niet als een vriendloos meisje zonder Nadia en Mateo. Mateo daarentegen groeide niet echt in het verhaal, en als lezer zou je hem vaak kunnen zien als het hulpje van Nadia. Nadia werd in dit boek ook neergezet als een prima karakter, maar niets meer. Ze maakte soms goede en soms wat slechte beslissingen, maar dit deed ze omdat ze dacht dat dit het beste was voor iedereen. Claudia Gray heeft ook in dit deel prima karakters op papier weten te zetten, en vooral Verlaine is een karakter dat er in dit deel bovenuit steekt.

Het fijne aan het verhaal zelf is dat er in dit deel meer actie voorkomt dan het tweede deel, maar daar houdt het ook op. Het is zeker een prima boek, maar het ‘nieuwe’ is er wel vanaf, iets wat het eerste boek wel had. Er zijn een aantal duistere dingen aan het spelen in Captive’s Sound, wat echter in dit boek niet wordt afgerond. Hierdoor lijkt Zwartkracht meer op een voorbereiding op het derde deel van deze serie, Zwartkunst, waarin wel allerlei epische dingen lijken te gebeuren. Als lezer kan je namelijk wel raden dat in het derde deel de bom gaat barsten. Vooral aan de aller laatste zin van dit boek is te herleiden dat er in deel drie meer spanning en sensatie gaat komen. Het is overigens niet zo dat Nadia Elizabeth niet probeerde te stoppen; het lukt haar gewoon nog niet. Op een gegeven moment werd dit wel een beetje frustrerend, aangezien haar verkeerde beslissingen ook gevolgen voor anderen hebben.  

Zwartkracht is een prima boek, maar niets bijzonders. Het is een voorloper op het derde deel van deze serie, waarin het lijkt alsof daar alle sensatie gaat gebeuren. Hierdoor zul je na het dichtslaan van Zwartkracht niet kunnen wachten op het volgende deel!

Recensie: Zwartkracht – Claudia Gray