Recensie: Morgan een liefde RECENSIE

Recensie: Morgan, een liefde – Bas Steman

Wat gebeurd er wanneer een scepticus een ervaring ondergaat die niet te verklaren is? Door een regressie sessie voelt zijn leven ineens verbonden met dat van Morgan, een soldaat uit de jaren 40. Hij weet veel details van het leven van Morgan en zijn lichaam reageert op verhalen uit die tijd. In dit boek loop je mee met de scepticus op zijn wonderbaarlijke weg. Zijn zoektocht naar de waarheid leidt hem terug naar het geboorteplaats van Morgan en zijn grafsteen, de mensen die hem kenden en de naslagwerken over zijn leven. De vraag die steeds in je hoofd rond gaat; kan reïncarnatie waar zijn?

Morgan, een liefde staat je aan of niet. Het is waanzinnig in de letterlijke zin van het woord. Kun je de scepsis in jezelf laten gaan en je open stellen voor deze mogelijkheid? Reïncarnatie heeft vaak geen plek in de westerse samenleving. Omdat Bas Steman juist vanuit de scepsis schrijft en je niet probeert te overtuigen heb je veel ruimte om je gevoel hierin te verkennen. Het boek wordt een van de beste boeken die je hebt gelezen of moeizaam om door heen te komen. Dit is ook te zien in de recensies van het boek online. Er zijn mensen die het boek hemels vonden en mensen die het niet uit kregen.

Door het onderwerp en de schrijfstijl van Bas Steman is dit een emotioneel boek. De zweverige en wat onduidelijke manier van schrijven laat ruimte voor je eigen fantasie. Ook zijn er korte hoofdstukken die worden afgewisseld door lange hoofdstukken waardoor je niet in een ritme komt. En dan heb je ook nog de flash backs en flash forwards tussen twee verschillende mensen. Het doet emotioneel van alles met je wanneer je het leest. Het onbestemde verlangen naar het verleden, naar verbinding, naar de waarheid. Vooral wanneer je zelf al verbonden bent met de oorlog of het leger zal dit boek een diepere snaar in je raken. Hoewel dit heel mooi kan zijn, zorgt het ook dat Morgan, een liefde niet bij iedereen zal passen.

Morgan, een liefde is gelaagd doordat het geschreven is vanuit twee hoofdpersonen in verschillende tijden. Zo werk je met beide verhaallijnen toe naar de ontknoping. Het is mooi om te lezen hoe zowel Morgan als de hoofdpersoon naar dezelfde vrienden toe trekken en er in de persoonlijkheid ook interessante overeenkomsten zijn. Beide zijn emotioneel op zoek naar diepgang, verbinding en staan voor de mensen waar ze van houden. Ook de partners van Morgan en de hoofdpersoon lijken op elkaar, net als het soort liefde die hij voor hen voelt. ‘De hoofdpersoon’, ‘de schrijver’, in het boek krijgt geen naam. Dit past misschien ook wel bij het autobiografische karakter van het boek. Bas Steman schrijft deels over zijn eigen ervaringen met regressie therapie. Het niet geven van een naam aan de hoofdpersoon is een leuke techniek om nog meer mysterie in het verhaal te verkrijgen.

Kortom; een boek dat je geweldig vindt of waar je maar niet in komt.

Recensie: Morgan, een liefde – Bas Steman