Recensie: Ik ken je nog RECENSIE

Recensie:  Ik ken je nog – Alice Fokkelman

Pesten is iets van alle tijden. Helaas gebeurt het ook tegenwoordig nog veel onder zowel kinderen als volwassenen. In Ik ken je nog gaat de beste vriendin van Manon, die tegenover haar woont, verhuizen. Alsof dat nog niet erg genoeg is, komt Manon erachter dat ze haar nieuwe overbuurman uit haar jeugd kent. Het is Werner, de grootste pestkop van vroeger en ze heeft er weinig vertrouwen in dat de situatie nu anders zal zijn.

De overbuurman komt er samen met zijn vrouw Sabine en twee kinderen wonen. De dochter van Manon, kan het meteen goed vinden met de kinderen van de overburen en haar man Jasper bouwt al snel een vriendschap op met de nieuwe buurvrouw. Manon komt dus niet onder het contact met Werner en zijn gezin uit.

Werner bracht door zijn lastige thuissituatie vroeger veel tijd door bij Manon en haar vader. Wanneer zij haar vader vertelde over de dingen die Werner deed, zei hij dat ze zich niet aan moest stellen. De geschiedenis herhaalt zich wanneer Werner bedreigend uit de hoek kan komen en Jasper vindt dat Manon zich aanstelt.

Wanneer haar beste vriendin Suus overkomt naar Nederland voor een vakantie en al snel vriendschap sluit met Sabine en Manon het gevoel geeft alsof ze buitengesloten wordt, voelt ze zich gefrustreerd en eenzaam. Langzaam verslechteren haar relatie en vriendschap terwijl Werner haar angst in blijft boezemen.

Helaas is pesten nog altijd een actueel onderwerp en vooral mensen die zelf gepest zijn vroeger, zullen zich de frustratie en angst van Manon goed voor kunnen stellen. De schrijfstijl van Fokkelman is prettig, Ik ken je nog leest makkelijk waardoor je het zo uit hebt.

Op de cover van het boek staat ‘Wat als de pestkop van vroeger weer naast je komt wonen?’. Op zich is hier niks mis mee ware het niet dat de pestkop in het boek tegenover het slachtoffer komt te wonen. Dit lijkt een klein detail maar ik vind het belangrijk dat de informatie op een boek klopt.

Hoewel de gebeurtenissen zoals de vriendschap tussen Suus en Sabine en de band tussen Sabine en Jasper goed gevonden zijn om de positie van Manon te vereenzamen, komt de vriendschap tussen Suus en Sabine ook ietwat vergezocht over. Suus en Manon zijn al jarenlang beste vriendinnen. Het is niet gek dat Suus ook andere vriendschappen sluit maar de al snel hechte vriendschap met Sabine waarin ze Manon wel enigszins buitensluit, komt ongeloofwaardig over. Helemaal wanneer Manon uitleg geeft over haar verleden met Werner en de innige vriendschap tussen Sabine en haar eigen man Jasper.

Wat wel goed gedaan wordt door Fokkelman is op een gegeven moment iets meer prijsgeven van Werner en zijn problemen. Hoewel dit zijn gedrag niet goedpraat, krijg je wel iets meer begrip voor hem.

Het einde van Ik ken je nog is zowel verrassend als wederom een beetje ongeloofwaardig. Wel geeft het einde een bijzondere twist aan het verhaal en bekijk je het geheel plotseling met andere ogen.

Waar Werner iets meer begrip oogst bij de lezer naarmate je verder komt in het boek, kan Manon je af en toe op de zenuwen gaan werken. Hoewel haar angst voor Werner en haar gedrag naar hem toe prima te verklaren zijn, laat ze behoorlijk over zich heen lopen door Jasper. Het  blijkt dat hun relatie niet echt gebouwd is op vertrouwen en Manon en Jasper hebben altijd wel geheimen voor elkaar gehad. Wanneer de band tussen Jasper en Sabine beter wordt maar Jasper hier ook dingen over verzwijgt, is het dan ook logisch dat Manon hier problemen mee heeft. Toch laat Manon haar man er mee wegkomen en komt ze nauwelijks voor zichzelf op. Hoewel dit in de realiteit vast ook voorkomt, wil je als lezer soms roepen dat ze beter voor zichzelf op moet komen.

Fokkelman heeft met Ik ken je nog een prima boek voor tussendoor neergezet. Het leest vlot, je hoeft er je hoofd niet over te breken en het enige wat de ontspanning soms in de weg kan zitten is de voelbare frustratie van Manon.

Dankzij de twist aan het einde van het verhaal zit er toch nog een verrassingselement in het boek. De rest van het verhaal kabbelt voort waarin de confrontaties tussen Manon en Werner af en toe wel voor enige spanning met zich meebrengt maar niet genoeg om op het puntje van je stoel te zitten.

Recensie: Ik ken je nog – Alice Fokkelman