Recensie: Onzichtbare Emmie RECENSIE

Recensie: Onzichtbare Emmie - Terri Libenson

De dertienjarige Emmie Douglas is erg stil, is afgrijselijk slecht in sport en ze houdt van tekenen. Katie is eigenlijk het tegenovergestelde. Ze is goed in sport, ze heeft massa’s vriendinnen en lijkt altijd in het middelpunt van de belangstelling te staan.
Wanneer Emmie op een dag samen met haar vriendin Bri liefdesgedichten zitten te schrijven, waait het gedicht van Emmie aan Tyler Ross uit haar boeken tijdens het opruimen. Tyler Ross is een erg populaire jongen uit haar klas én het vriendje van Katie. Het briefje komt natuurlijk bij de grootste pestkop van de klas terecht en dan is het hek van de dam…

De stijl van Onzichtbare Emmie is erg bijzonder. De delen die geschreven zijn vanuit het perspectief van Emmie bestaan uit regels tekst met daartussen tekeningen die de tekst op een grappige manier aanvullen of illustreren. Deze delen zien er rustig uit voor het oog en er is een mooi evenwicht tussen de illustraties en de tekst. De schrijfstijl die Terri Libenson hanteert is makkelijk te volgen en je wordt als lezer aangesproken door Emmie. Ze vertelt jou haar eigen, gênante verhaal.

De delen over Emmie worden telkens afgewisseld door delen over Katie en deze zijn totaal verschillend qua stijl. Katie vertelt de lezer haar verhaal, maar dit gebeurt in stripvorm. De meeste afbeeldingen bevatten een voice-over in de ik-vorm waarbij Katie zich richt tot de lezer. De conversaties worden in klassieke tekstballonnen weergegeven. De bladzijden gevuld met Katie’s verhaal geven een veel ‘drukker’ beeld en dat komt ook overeen met de karakters van de meisjes. Emmie is het stille meisje die het liefste in een hoekje zit te tekenen, terwijl Katie altijd omringd is door haar vriendinnen en één en al zelfvertrouwen uitstraalt.

Het verhaal is mooi opgebouwd en je voelt als lezer op verschillende momenten wel aan wat er gaat gebeuren. Je kan dan zeggen dat Onzichtbare Emmie dus voorspelbaar is en dat klopt ook wel. Toch voelt het tijdens het lezen niet zo en dat komt door de manier waaróp het verhaal verteld wordt. Je blijft als lezer toch benieuwd naar wat Emmie en Katie zelf denken over hun situatie.

Het verrassende einde van het verhaal geeft Onzichtbare Emmie een extra dimensie mee en zorgt ervoor dat je na het dichtslaan van de laatste bladzijde toch nog even over het boek nadenkt. Terri Libenson is er erg goed in geslaagd om deze ontknoping verborgen te houden voor de lezer en bewijst hiermee haar vertelkracht. Doorheen het boek verwerkt ze verschillende thema’s waar elke dertienjarige mee worstelt. ‘Hoe word ik populair?’ ‘Waarom is mijn familie zo raar?’ ‘Hoe kan ik zo snel mogelijk door de grond zakken zodat niemand me ziet?’ Op een grappige manier laat ze Emmie en Katie met deze vragen worstelen en beide personages komen elk met hun eigen antwoorden. Doordat de twee hoofdpersonages zo verschillend zijn, maar tegelijkertijd ook gelijkaardig krijg je een bijzondere dynamiek door het hele boek.

Terri Libenson levert met Onzichtbare Emmie een verhaal af dat past bij de leefwereld van een gemiddelde dertienjarige. Ze zorgt voor variatie in haar boek door middel van de verschillende stijlen die ze gebruikt en houdt daarmee de aandacht van de lezer goed vast. Een ‘klassiek’ verhaal in een veelzijdig jasje.

Recensie: Onzichtbare Emmie - Terri Libenson