Recensie: Het negende gebod RECENSIE

Recensie: Het negende gebod – Chris Houtman

Als bij een antiquariaat in Parijs een onbekende tekst van de Romeinse schrijver Plinius de Jongere te koop wordt aangeboden, beseft Anthony Mulligan, conservator van het British Museum, dat hij op een historisch unicum is gestuit.

Tegelijkertijd wordt de Nederlandse scenarioschrijfster Esther van Baerle gevraagd voor een internationale speelfilm die de vrouwenhaat binnen de Rooms-Katholieke Kerk aan de kaak wil stellen op basis van ditzelfde Plinius-document. Als Esther voor haar research op bezoek gaat bij haar vroegere professor, expert op het gebied van manuscripten uit de oudheid, treft ze hem aan in zijn werkkamer, badend in het bloed, vermoord.

Ze doet vervolgens een beroep op de geschiedkundige expertise van Anthony Mulligan, die vroeger luitenant in het elite-SAS-corps van het Britse leger blijkt te zijn geweest. Samen worden ze meegezogen in een meedogenloze intrige, waarbij zij de militante en duistere kanten ontdekken van de oerconservatieve katholieke organisatie het Legioen van Christus.

Niet alleen ontdekken zij hoe Maria Magdalena en andere belangrijke vrouwen in de eerste eeuwen van het christendom werden verketterd, maar ook hoe gevaarlijk fake news uit de christelijke oudheid zelfs vandaag nog kan zijn. Worden zij slachtoffer van religieuze fanatici die 'het ware geloof' en de onderdrukking van de vrouw verdedigen?

Het negende gebod is een boek dat zeker niet voor iedereen is. Naast dat het een ingewikkeld verhaal heeft, moet je interesse liggen bij het geloof. De pittige schrijfstijl van Chris Houtman maakt Het negende gebod lastig te volgen en je voelt je als  lezer op een afstand geplaatst. Beter nog: een afstandelijke en wat oubollige schrijfstijl die een bedoeld is voor een zeer belezen doelgroep.

Een echte thriller is Het negende gebod dan ook niet: er mist de spanning die je van thrillers gewend bent. Ook kost het wat moeite om je je te vinden in Het negende gebod omdat de eerste hoofdstukken wat traag op gang komen. Mede door de eerdergenoemde schrijfstijl, maar ook de hoeveelheid informatie (denk aan personages en feiten) die op je afgevuurd wordt. Na een aantal hoofdstukken is dit beter te behappen.

Chris Houtman gooit ook met bekende namen en actueel nieuws, af en toe vond ik dat wat misplaatst en vroeg me af wat de toevoeging is. De toon van het verhaal wekt wel de interesse: vooral het kritiek op de Katholieke kerk houdt de aandacht vast. Deze kritiek wordt vaak niet geuit en het standpunten van Houtman komt duidelijk naar voren.

De kennis van Chris Houtman is fenomenaal, zijn ervaring met historie en scenario schrijven doet Het negende gebod goed en maakt de inhoudelijke feiten compleet geplaatst. Bijbelse teksten en historische feiten vullen het verhaal dan ook goed aan, maar zwakken het verhaal af wanneer je hier niet in bent geïnteresseerd.

Helaas wist het verhaal mij niet geheel te boeien, maar ik behoor niet geheel tot de doelgroep die Chris Houtman waarschijnlijk voor ogen had. Je moet – als lezer – houden van een intellectueel verhaal, een voorliefde – of interesse – hebben voor de Katholieke kerk en al enige achtergrond hebben van alle actualiteiten in de wereld. Mocht je aan deze eisen voldoen, dan is Het negende gebod een bijzonder en ijzersterk boek, bestaande uit vele verhaallijnen die aan het eind perfect in elkaar vallen.

Recensie: Het negende gebod – Chris Houtman