Recensie: Toekomstig huis van de levende God RECENSIE

Recensie: Toekomstig huis van de levende God – Louise Erdich

In Toekomstig Huis van de Levende God is de wereld zoals wij die kennen niet meer. In dit dystopische toekomstbeeld gaat de evolutie achteruit, in plaats van vooruit. Dieren, planten én mensen gaan terug naar hun originele bestaansvormen. Als gevolg hiervan verandert het voedsel, de omgeving, het straatbeeld én het menselijke bestaan. Hoofdpersoon Cedar Hawk Songmaker ontdekt in deze tijd dat ze zwanger is. Ook mensen schijnen te bevallen van primitieve oervormen van de mensheid, maar niemand weet het zeker. De zwangere vrouwen worden opgepakt, en de baby’s worden nooit meer gezien. Hier begint Cedar’s poging om haar ongeboren kindje koste wat kost te redden.

Ze leeft in een wereld waarin gefokte varianten, zoals de labrador, een boom ingesleurd worden door een oorspronkelijke katachtige. Vrouwen worden opgepakt en gebruikt om originele embryo’s van vroeger, voor de omgekeerde evolutie, geboren te laten worden en buren verraden elkaar. Erdrich is in staat een geloofwaardig, duister toekomstbeeld neer te zetten. Waarbij iets ongeloofwaardigs als de evolutie die terug in de tijd gaat heel realistisch overkomt. Cedar is kind van twee gezinnen: haar rijke adoptieouders Songmaker en haar biologische ouders Hawk van het reservaat. Er wordt bijzonder geheimzinnig gedaan over haar adoptie, waarbij de vraag rijst of dat iets zal zeggen over Cedar’s toekomstige kind. Wanneer deze vraag eindelijk beantwoordt wordt is dit één van de meeste bevredigende momenten uit het verhaal, want veel andere vragen blijven onduidelijk. Dit geldt zeker ook voor de titel: deze lijkt enerzijds te refereren aan de Apocalyps, maar ook anderzijds naar het huis dat Cedar creëert voor zichzelf en haar ongeboren kind. Een huis waarin verschillende familieleden samenkomen, om het beste mogelijk te maken voor dit ongeboren kind.

Wanneer de evolutie begint terug te lopen, wordt de leiding snel overgenomen door een groep Christelijke leiders. Het blijft onduidelijk wat hun drijft, of hoe zij de macht hebben gegrepen. Net als het onduidelijk blijft wat er aan de hand is met deze baby’s en waarom de moeders het meestal niet overleven. Deze onduidelijkheden geven dit verhaal een mysterieus randje, dat past bij de onduidelijkheid waarin de hoofdpersonen leven. Toch voelt dit niet altijd bevredigend, sommige vragen hadden met een antwoord dit verhaal nog rijker kunnen maken. Er zit een sterke maatschappelijke kritiek in Toekomstig huis van de levende God: zijn wij het zelf die de wereld aan het stuk maken zijn? Hierbij wordt een extra nadruk gelegd op de fundamentele christenen.

Een Toekomstig Huis van de Levende God heeft krachtige elementen: mooi taalgebruik, fascinerende karakters en een duister en verrassend beeld van de toekomst. Cedar leeft in een spannende tijd, waarin heftige gebeurtenissen en lange periodes van gevangen of ondergedoken zitten elkaar afwisselen. Erdrich maakt het verhaal daarmee nooit saai, maar niet alle passages zijn even boeiend. De lezer ziet niet alle vragen die het verhaal oproept beantwoordt, iets wat begrijpelijk is in de context van het verhaal, maar sommige onduidelijkheden hadden nog wat meer uitleg verdient.

Recensie: Toekomstig huis van de levende God – Louise Erdich