Recensie: Merg RECENSIE

Recensie: Merg – Tine Bergen

Wanneer Mira moeder is geworden van een dochter, besluit ze het verhaal van de eeuwige strijd die tussen haar en haar moeder woekert op papier te zetten. Al is het alleen maar om haar dochter de inzichten te geven in de schoenen waar ze tegen wil en dank in is terechtgekomen. Ze wil een brug slaan, hoe diep het water soms ook kan zijn.

Merg is een ontroerend verhaal van een moeder die haar dochter zoveel meer wil geven dan zij ooit heeft mogen ontvangen. Een stevige basis, een liefdevol thuiskomen. Maar hoe doe je dat als je van huis uit niet gewend bent om onvoorwaardelijk lief te hebben? Als je continu alert moet zijn dat het gevoel van genegenheid elke minuut kan omkeren?  Haar onzekerheid speelt haar dan ook continu parten. Bang om in de moeder te veranderen die ze zeker niet wil zijn.

Het leven met een familielid met een psychiatrische stoornis lijkt onvermijdelijk samen te gaan met een schuldvraag. Kinderen zoeken het vaak onterecht in hun eigen gedrag. Het functioneren van de een kan niet los worden gezien van de ander. Wanneer Mira’s psychiater constateert dat het niet aan haar ligt maar aan haar moeder, wil ze niets liever dan dat de waarheid boven tafel komt. Op internet gaat ze op onderzoek uit en treft zoveel gelijkenissen met de karaktertrekken van haar moeder dat haar ziekelijke gedrag plotseling een naam krijgt.

De familiegeschiedenis wordt pijnlijk zichtbaar door de verhalen die Mira aan haar dochter Vesper verteld. Het toont aan dat ze van kinds af aan is opgezadeld met de enorme verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor haar psychiatrische moeder. De onmacht die een kind moet voelen als een moeder dreigt om zelfmoord te plegen is bijna ondraaglijk. En dan komt het moment dat je inziet dat je er werkelijk niets aan kan veranderen. Dat niemand van de familie wil inzien dat je moeder ziek is en dat ze geholpen moet worden. Dat iedereen de situatie in stand wil houden zoals hij nu is. Mira niet.

Er wacht een onvermijdelijke breuk tussen Mira en haar ouders. Maar breken met je ouders dat doe je eigenlijk niet. Of toch?

Ondertussen lezen we mee met de prille ontwikkeling van Mira’s dochter. De eerste stapjes, de eerste woordjes en alle andere dierbare momenten die Mira met haar dochter deelt. Prachtig beschreven en niets afdoende van het grote verhaal van eenzaamheid en onzekerheid dat zich steeds weer naar voren dreigt te drukken. Door de afwisseling van mooie en schrijnende momenten, krijgt het verhaal een dubbele lading. Hierdoor is het effect op de emotie van de lezer des te groter.

Tine Bergen is een echte verhalenvertelster. En weet met haar gebruik van korte zinnen de lezer als het ware in het verhaal van Merg te zuigen.

De inspirerende Mira weet ondanks de littekens haar veerkracht te behouden. Soms blijkt een mens tot zoveel meer in staat dan zij zelf ooit had durven dromen.

Recensie: Merg – Tine Bergen