Recensie: De hemel in het ijs RECENSIE

Recensie: De hemel in het ijs – Adrienne Young

De hemel in het ijs gaat over de zeventienjarige Viking-dochter Eelyn. Ze hoort bij het volk genaamd de Aska en haar wereld bestaat uit oorlog voeren tegen de Riki. Dit is een strijd die al jaren voortduurt en elke vijf jaar ontmoeten de clans elkaar weer in het vechtseizoen om tegen elkaar te vechten. Het leven van Eelyn is wreed maar eenvoudig: vechten en overleven. Totdat ze op het slagveld het onmogelijk ziet: haar broer Iri die meevecht met de Riki. De broer die ze vijf jaar geleden zag sterven. Eelyn wordt gevangengenomen en moet als slaaf overwinteren in de bergen bij Riki. Maar als ze zichzelf begint te herkennen in de mensen die ze altijd heeft geleerd te haten, brokkelt de wereld die ze zo goed dacht te kennen langzaam af.

Over De hemel in het ijs heb ik gemengde gevoelens. Het boek was zeker niet slecht, maar het heeft me absoluut niet omvergeblazen. Laat ik beginnen met de positieve punten uit het boek. Ten eerste is het onderwerp dat Adrienne Young gekozen heeft ontzettend tof. Vikingen. Dit onderwerp wordt niet vaak gebruikt in boeken en dat maakt meteen dat De hemel in het ijs anders is dan andere boeken. Daarnaast heeft de auteur de wereld goed opgebouwd. Je krijgt van zowel de Riki als de Aska een goed beeld en je snapt hoe hun gebruiken in elkaar zitten en welke goden ze aanbidden. Dit zorgt ervoor dat de Vikingen echt beginnen te leven in het verhaal. Ook worden er een aantal woorden gebruikt in het boek die de Vikingen blijkbaar gebruiken. Zo wordt Eelyn tot slaaf gemaakt door de Riki, echter wordt het woord slaaf nooit gebruikt, het woord dat de Riki gebruiken is dýr.

Een tweede pluspunt is de ontwikkeling die Eelyn doormaakt. In het begin van De hemel in het ijs heeft ze een heel eendimensionaal beeld van de wereld en de verschillende volkeren. Langzaamaan begint dit beeld te veranderen en maakt ze gedurende het boek echt een (geloofwaardige) ontwikkeling mee. De Eelyn aan het eind van het boek, is niet meer de Eelyn aan het begin van het boek. En dat is misschien maar goed ook want de Eelyn aan het begin van het boek is erg lastig om mee mee te leven. Hier kom ik meteen aan bij het eerste minpunt. Eelyn is in het begin absoluut geen likeable karakter. Sterker nog als lezer irriteer je je aan haar. Zo offert ze zelf al vroeg in het boek een dier aan haar God. Het offeren van het dier wordt erg uitgebreid omschreven en ondanks dat het bij de gebruiken hoort is het voor de lezer niet prettig om te lezen. Daarnaast moet Eelyn een sterk karakter zijn die in gevechten haar mannetje weet te staan. Maar wanneer ze eenmaal gevangengenomen is heeft ze erg veel zelfmedelijden en op een gegeven moment moet ze op elke pagina wel huilen. Als lezer gaat dit irriteren wat ervoor zorgt dat je niet echt een band opbouwt met het karakter. Dit geldt eigenlijk voor vrijwel elk karakter. Er is misschien maar één karakter waar ik me mee verbonden voelde of waar ik echt om gaf, maar de rest bleef allemaal erg vlak en raakte me niet. Wanneer de karakters in een gevecht raakten kon het me eerlijk gezegd ook niet echt schelen of iemand bleef leven of doodging. De karakters deden me niets.

Het boek werkt toe naar een groot climax moment. Dit zou hét moment van het boek zijn. Maar als lezer merk je al snel dat het boek nog maar een paar pagina’s te gaan heeft, terwijl het climaxmoment nog moet komen. Hierdoor voelde het einde erg gehaast, in tegenstelling tot de rest van het boek waarin het verhaal rustig voortkabbelt. Dit is zonde en had beter uitgewerkt kunnen worden.

Al met al is De hemel in het ijs geen slecht boek, maar ook geen topper. Het grootste pluspunt van het verhaal is het onderwerp over de Vikingen. Echter zijn er toch iets te veel minpunten om echt van het verhaal te kunnen genieten. De hemel in het ijs krijgt van mij daarom 3 hartjes.

Recensie: De hemel in het ijs – Adrienne Young