Recensie: Diepe aarde RECENSIE

Recensie: Diepe aarde – Maria Vlaar

Een hulpbehoevende, een ouder, een kind. Ieder met zijn eigen verhaal, zijn eigen hoogtepunt, zijn eigen dieptepunt. Alle fragmenten beschreven in een kort verhaal dat de lezer raakt.

Diepe aarde, de debuutroman van Maria Vlaar, bestaat uit allemaal korte verhalen van verschillende mensen. Van ouderen tot kinderen, van gezonde mensen tot hulpbehoevenden. De rode draad door alle verhalen is het dagelijks leven. Elk verhaaltje gaat over het ongrijpbare en het gecompliceerde van het dagelijks leven. Maria Vlaar laat men nadenken over het simpelste van ons bestaan, wat eigenlijk zo lastig te bevatten is. 

Elk verhaaltje geeft stof tot nadenken. Bij elk hoofdstuk probeer je als lezer in te schatten hoe oud de hoofdpersoon is, wat de situatie is en wat er gaat gebeuren. Na afloop van elk hoofdstuk zijn er vragen beantwoord en nieuwe vragen gekomen. Maria Vlaar weet de lezer te prikkelen na te gaan denken over het dagelijkse, wat door iedereen anders wordt ervaren. 

De kracht van het boek zit hem in de eenvoud. Het boek straalt rust uit en geeft stof tot nadenken. Het boek geeft veel herkenning. Voor bijna elke levensfase is er wel een verhaal wat daarbij aansluit. Door het oproepen van vragen en inzicht te geven in de medemens, zet het boek de mensheid weer met twee benen op de grond.

De schrijfstijl is eenvoudig en sluit aan bij het karakter van de huidige hoofdpersoon. Juist door het aanpassen van de schrijfstijl, worden de nieuwe personages snel en duidelijk geïntroduceerd en begrijpt de lezer snel de nieuwe situatie. De achtergrond wordt kort en bondig of beperkt weergegeven, maar dat is niet storend. Want door deze beknoptheid leest het boek lekker vlot. 

Het is jammer dat Diepe aarde geen aantrekkelijke omslag heeft, hoewel zowel de titel als de tekening terug te vinden zijn in een van de verhaaltjes. Maar daar moet de lezer doorheen kijken, want het is een heel goed boek. Sterker nog, Diepe aarde had een geweldige roman geweest, indien alle losse verhalen ook nog samen waren gekomen tot een slot. Toch voldoen alle losse verhalen aan alle eisen die voor een goede roman nodig zijn: vlotte schrijfstijl, eigentijds, gewichtig en diepgang. Diepe aarde is een prachtig stukje nieuwe literatuur, dat het verdient om gelezen en voortgezet te worden.

Recensie: Diepe aarde – Maria Vlaar