Recensie: Dochter van het moeras RECENSIE

Recensie: Dochter van het moeras – Karen Dionne

Als kleine meid woont Helena met haar moeder en vader diep in het moeras van Pennsylvania. Ze heeft geen contact met andere mensen en kent geen ander leven dan dat met haar ouders in de wildernis. Haar vader ontvoerde haar moeder toen deze slechts veertien was, en heeft haar al die jaren verborgen gehouden. Uit deze gevangenschap werd Helena geboren. Pas jaren laten komt Helena achter de waarheid en weet ze samen met haar moeder te ontsnappen.

Wanneer de inmiddels volwassen Helena een gezin heeft hoort ze op een ochtend dat haar vader is ontsnapt uit de gevangenis. De politie begint een klopjacht, maar er is maar 1 iemand die haar vader kan vinden. Helena.

Twee tijdsperiodes vormen samen het verhaal van Dochter van het Moeras. Het verhaal van de volwassen Helena, die een leven probeert te leiden zonder het stigma van dochter van de moeraskoning, dat ze vroeger had. Haar man en kinderen weten niets van het verleden dat Helena zo rigoureus achter zich heeft gelaten. Dan hoort ze dat haar vader uit de gevangenis is ontsnapt en kan ze niet anders dan op jacht gaan naar haar verleden, naar haar vader. Ze vertrekt naar het moeras en terwijl ze dat doet neemt Karen Dionne haar lezers mee naar dat verleden. We lezen hoe het de jonge Helena vergaat, met een vader die haar held is, maar die steeds gemenere trekjes laat zien. Hoewel Helena niet beter weet komt ze er langzaam achter dat het ook anders kan. Dat er een wereld is buiten het moeras waar ze al zo lang woont. En als ze eenmaal weet wat ze mist, gaat ze ernaar verlangen.

Langzaam komen de twee verhaallijnen in Dochter van het Moeras op gang. Waarbij het verhaal over de jonge Helena het meest boeit. Hoe ze dingen leert van haar vader, hoe ze uiteindelijk weg wil komen van hem. Het verhaal van de volwassen Helena is wat voorspelbaarder. Dingen gaan iets te makkelijk, in wat een uitgestrekt gebied moet zijn weet ze wel erg snel haar vader op het spoor te komen bijvoorbeeld. Dit had spannender gekund. De spanning in Dochter van het Moeras zit vooral in het andere deel. Psychologische spanning dan, want verwacht geen snelle thriller. Het is een bepaalde duistere sfeer die de aandacht vasthoudt. Een donkere roman. Als afwisseling tussen de hoofdstukken staan delen uit De Dochter van de Moeraskoning van Hans Christian Anderson. Die voegen niet echt iets toe en doen iets te kinderlijk aan tussen de rest van het boek. Het is geen sprookjesboek.

Tijdens het lezen is duidelijk te merken dat Karen Dionne zelf in dit gebied gewoond heeft. Het moeras komt tot leven met haar woorden. Je hoort de sneeuw kraken, en de hitte zinderen, je hoort de stilte van de jacht. Die passages, waarin Helena met haar vader op jacht gaat, zijn soms nogal grafisch en bloederig. Daar moet je tegen kunnen, maar het past bij het verhaal van een gezin dat buiten de beschaving leeft. Helena is niet een heel sympathiek personage, maar je weet dat ze is zoals ze is door hoe ze is opgegroeid. Een knap verhaal dat goed geschreven is, de verwachtingen van beklemmende thriller (zoals de quote op de cover zegt), dan wel niet waarmaakt, maar boeiend genoeg is om moeilijk weg te kunnen leggen.

Recensie: Dochter van het moeras – Karen Dionne