Recensie: De tragische eindes van Boris Bastarache RECENSIE

Recensie: De tragische eindes van Boris Bastarache – Koen Strobbe

Wanneer de elfjarige Boris Bastarache met zijn vrienden in de zomer van 1943 verzet speelt, leidt dat tot een geheim dat te allen prijze bewaard moet worden. Wat volgt is een reeks van gebeurtenissen in het Frankrijk van de jaren vijftig tot nu, in het kielzog van een gevaarlijke psychopaat.

Koen Strobbe vertelt het verhaal van dorpsjongen Boris Bastarache, die opgroeit tijdens de Tweede wereldoorlog in de Provence. Het verhaal begint wanneer de elfjarige Boris Bastarache tijdens de zomervakantie met zijn vrienden verzet speelt, wat eindigt in een gruwelijke daad dat koste wat kost verborgen moet blijven. Dit bepaalt de bizarre levensloop van Boris Bastarache, die in de ogen van de buitenwereld opgroeit tot een succesvolle man, maar eigenlijk een psychopaat is.

De tragische eindes van Boris Bastarache zit goed in elkaar. De levensloop van Boris, die loopt vanaf zijn jonge tienerjaren tot aan zijn bestaan als oudere man, wordt verteld door Boris zelf, in de ik-vorm. Koen Strobbe heeft een manier van schrijven waardoor het lijkt alsof Boris Bastarache het verhaal echt tegen jou vertelt. Ook is het totaal niet moeilijk om alles voor je te zien, de vertelvorm is beeldend en al snel voelt het alsof je niet meer aan het lezen bent, maar aan het luisteren en kijken naar een verhaal. De tragische eindes van Boris Bastarache heeft een duidelijke rode draad. Alles heeft met elkaar te maken en elk detail in het verhaal is er geen teveel. Door de hoofdstukken heen leer je als lezer Boris echt kennen. Het is overduidelijk dat Boris echt het belangrijkste personage is en dat de personages om hem heen meer bijzaak zijn, maar dat is ook hoe Boris zijn leven leidt: alles draait om zijn behoeften.

Tijdens het verhaal leren we Boris goed kennen, wat logisch is omdat we zo’n beetje zijn hele levensloop te weten krijgen. Boris zijn personage maakt een realistische ontwikkeling door en op sommige momenten krijg je als lezer zelfs een beetje sympathie voor de psychopaat. Koen Strobbe weet het allemaal zo te brengen, dat je eigenlijk steeds weet dat er ‘iets’ aan zit te komen, maar het wanneer, waarom en vooral het hoe blijken telkens toch als verassingen te komen. Het enige minpunt van het boek is naar mijn mening dat het middenstuk van het verhaal, en ook het middenstuk van het leven van Boris erg lang en uitgebreid was. Het laatste stuk, waarin Boris ook een stuk ouder was, was daarentegen erg kort en werd naar mijn gevoel een beetje afgeraffeld. Hierdoor leek een gebeurtenis ongeloofwaardig en ook, nadat we Boris hebben ‘leren kennen’, niet bij zijn karakter te passen. Ondanks dit kun je wel zeggen dat het een verassingseffect heeft en misschien juist de twist was die het boek nodig had.

De tragische eindes van Boris Bastarache is een thriller/roman die je in één teug uit kunt lezen. Het is niet het soort thriller dat je nagelbijtend doet lezen, maar juist een psychologische thriller waarbij je geïntrigeerd raakt door de gebeurtenissen en het personage; je zit écht in zijn hoofd. Het einde van het verhaal laat je gefrustreerd en met vragen achter, maar zeg nou zelf: is dat niet júist wat we stiekem willen na het lezen van een onvoorspelbaar boek?

Recensie: De tragische eindes van Boris Bastarache – Koen Strobbe