Recensie: Droom nummer negen RECENSIE

Recensie: Droom nummer negen – David Mitchell

In Droom nummer negen gaat Eiji Miyake zijn vader zoeken in Tokio. Opgegroeid bij zijn oma, met zijn moeder in een afkickkliniek en de dood van zijn tweelingzus heeft Eiji behoorlijk wat bagage. Het vinden van zijn biologische vader zou dan ook een eitje moeten zijn, maar dat is het alles behalve makkelijk.

De cover van het boek heeft iets intrigerend, als je er echter te lang naar kijkt wordt je enorm duizelig, waar weer misselijkheid op volgt. Het boek kan je het best zo snel mogelijk opendoen. Wel vind ik het jammer dat de flaptekst niet op de buitenkant van het boek staat, maar helemaal voorin. De foto van David Mitchell op de achterkant had best iets kleiner gekund.

Naar aanleiding van de flaptekst klonk het verhaal heel uitnodigend en interessant, het duurt alleen wel heel erg lang voordat je er eindelijk in zit. De eerste vijftig tot honderd pagina’s weet je sowieso niet zo goed wat er aan de hand is, omdat dat dus telkens verschillende scenario’s zijn die zich afspelen in het hoofd van Eiji Miyake. Hierdoor lijkt het alsof hij elke keer dezelfde kans krijgt om één en dezelfde persoon te ontmoeten. Een soort timeloop. Niet echt bevorderlijk voor je concentratie.

Als eindelijk het verhaal een beetje begint te lopen wordt er in elk deel een extra verhaallijn verwerkt. In sommige gevallen, zoals over Eiji tweelingzus, is dat interessant en voegt het daadwerkelijk iets toe. In andere gevallen, zoals games, voelt het meer aan als paginavulling. 

David Mitchell heeft de karakterontwikkeling van Eiji duidelijk zichtbaar gemaakt, juist doordat er extra verhaallijnen inzitten over zijn tweelingzus en zijn jeugd (niet de games). Ook zijn gedachten, gevoelens en angsten zijn duidelijk opgeschreven. Wel is het jammer dat je de emoties niet altijd zelf voelt.

Droom nummer negen zal geschreven zijn voor een specifieke doelgroep, want het vrij trage beginnen en sommige extra verhaallijnen zijn niet echt aan te raden. Als je op zoek bent naar een dieper boek, de tijd hebt en het niet erg vindt om af en toe wat anders tussendoor te lezen, zou het boek wel iets kunnen zijn.

Droom nummer negen van David Mitchell krijgt van mij twee sterren.

Recensie: Droom nummer negen – David Mitchell