Recensie: Het zwaard van grootoom Serafijn RECENSIE

Recensie: Tante Geola – Het zwaard van grootoom Serafijn – Mark Tijsmans

Mark Tijsmans heeft met Het Zwaard van Grootoom Serafijn een vervolg geschreven op De Tsaar van Eender Waar. Bas Bonje Bolleboos woont nog steeds bij Tante Geola in kasteel Tot Slotte in Krot-Kronkelinge. Zijn ouders zijn nog altijd druk bezig met het onderzoek naar en beschermen van blauwgetinte platvoetsalamander in Vladivostok en ze schrijven hem slechts teleurstellende post. De absurdistische schrijfstijl van Mark Tijsmans schemert meteen vanaf het eerste hoofdstuk door. Terwijl Bas wacht op een brief van zijn ouders, is de postbode verstopt in een boom, omdat een tijger en een wolf hem de stuipen op het lijf jagen. Beer en Foxtrot zijn pratende dieren; slechts één van de magische elementen in dit avontuur.

In de boeken over Tante Geola praten niet alleen de dieren. Elke bladzijde is overgoten met fantasierijke elementen. Een vliegend kasteel, een vliegend bad, skeletten, geesten en een goedaardige heks als tante. De zeldzame realistische elementen zijn vindbaar in de karakter van Bas Bonje Bolleboos en Tasje, zijn vriendin en loge op het kasteel. Tussen deze twee heerst een fijne dynamiek die zorgt van de nodige rustmomenten in het verhaal. In Het Zwaard van Grootoom Serafijn is het tweetal op zoek naar een manier voor Bas om tot ridder geslagen te worden. Niet alleen hebben ze daar de gekste (levende) elementen voor nodig, ook vraagt dat veel van hun aanpassings- en realisatievermogen. Mark Tijsmans zorgt voor de gekste wendingen, waarbij oude relaties tussen karakters weer worden opgevlamd. Voor de lezer is het volgen van de gekke wendingen soms een hele opgave.

Het met Vlaams doorspekte taalgebruik geeft Tante Geola en Het Zwaard van Grootoom Serafijn een unieke sfeer. Toch is het verhaal wat lastig in te komen: mogelijk omdat deel één toch unieke informatie toevoegt waardoor enkel deel twee lezen geen volledig beeld oplevert. Hoewel deel twee als standalone te lezen zou moeten zijn, mist er wel degelijk wat informatie hier en daar. De moeizame start kan echter ook komen door de schrijfstijl van Mark Tijsmans: De hoofdstukken zijn relatief lang en vol dialogen. Het verhaal zou beter tot zijn recht komen met minder woorden, er wordt veel overbodige informatie gegeven die de vaart uit het verhaal halen. Elk hoofdstuk start met een tekst uit één van de werken van Serafijn Paracelsus, aangevuld met een kleine illustratie. Ook hieruit blijkt de fantasie van de auteur: dit korte stukje vult op unieke wijze de wendingen van het verhaal aan.

Tante Geola en het Zwaard van Grootoom Serafijn is een absurd avontuur vol humor. De ene gebeurtenis is nog gekker dan de ander, wat zorgt voor een chaotisch en absurd verhaal. Ideaal voor 10 plussers die graag lezen en genieten van zoveel gekheid, maar voor de moeizame lezer kunnen de lange hoofstukken en eindeloze dialogen wat intimiderend overkomen. 

Recensie: Tante Geola – Het zwaard van grootoom Serafijn – Mark Tijsmans