Recensie: Mathilde, ik kom je halen RECENSIE

Recensie: Mathilde, Ik kom je halen – Inez van Loon

Mathilde, Ik Kom je Halen speelt zich af omstreeks 1900 in de Rupelstreek. In deze streek in de provincie Antwerpen werd in die tijd veel klei ontgonnen. Tegenwoordig zijn de overgebleven steenbakkerijen daar nog te herkennen, die verwijzen naar het zware bestaan van de gezinnen die in deze sector werkzaam waren. Hoofdpersoon Mathilde wordt door haar vader, die recentelijk weduwnaar geworden is, naar haar oom en tante in deze omgeving gestuurd. Ze wordt onderdeel van dit grote gezin en als vanzelfsprekend ontkomt Mathilde niet aan het harde leven van die tijd. Met al haar neefjes en nichtjes woont ze in een piepklein huisje, waarbij er bij lange na niet voldoende eten is om de honger van alle kinderen te stillen. School is een luxe die ze zich niet kunnen veroorloven, waardoor de kansen op een andere toekomst zeer gering blijven.  

Hoewel Mathilde in Mathilde, Ik Kom je Halen warm wordt ontvangen door haar nieuwe gezin, heeft haar verhuizing ook een prijs. Als dochter van de schoenmaker was zij het niet gewend aan een arm bestaan en dit nieuwe leven valt haar zwaar. Inez van Loon beschrijft rake punten: van een veilig leventje moet Mathilde voortaan altijd op haar hoede zijn. Binnen de steenbakkerijen is er één baas die het personeel stevig onder de duim houdt. De nare meersterknecht Kobe heeft het voorzien op jonge meisjes zoals Mathilde en door het uitputtende bestaan zijn de volwassenen niet in de gelegenheid om daar iets tegen te doen.

Het lijkt een uitzichtloos leven: elke dag werken alle gezinsleden keihard om een klein beetje geld te verdienen. Ook de kinderen werken vanaf een jaar of zes stevig mee. Maar voldoende eten is er nooit en kansen op een beter leven zijn bijna onmogelijk. Ouders zijn niet in staat om hun kinderen te beschermen tegen honger, kinderarbeid, afranselingen en onveiligheid en in het verhaal van Van Loon valt er ook niet te twijfelen aan deze vorm van onmacht. Een klein beetje hoop wordt gebracht door de jonge dokter in de omgeving: hij schrikt van het leven van de arbeiders in de steenbakkerij en heeft ideeën om het leven wat gemakkelijker te maken. De neven van Mathilde, de mannen van de steenbakkerij en Adriaan, de jongen die een oogje op Mathilde heeft. Adriaan is degene die, samen met haar nichtjes, Mathilde helpt zoeken naar een beter leven buiten de Rupelstreek.

Inez van Loon heeft met Mathilde, Ik Kom je Halen een realistisch voelend beeld weten neer te zetten van het leven van een jong meisje niet eens zo heel lang geleden. Vanaf de eerste bladzijde voelt Mathilde echt, waardoor de lezer volop mee kan leven met de tegenslagen én meevallers die op haar pad komen. Het verhaal doet denken aan Terug Naar de Peel van Jacques Vriens: eenzelfde sterk meisjeskarakter in de geschiedenis dat vecht voor een beter leven. Van Loon zet hiermee een sterk boek mee dat veel kinderen mee zal nemen naar andere tijden. 

Recensie: Mathilde, Ik kom je halen – Inez van Loon