Recensie: De boekenmoordenaar RECENSIE

Recensie: De boekenmoordenaar – Maja Wolny 

Wiktor Krzesim is een Poolse immigrant met een boekwinkel in Amsterdam. Hij verkoopt vooral Poolse literatuur, al is verkopen een groot woord. Eigenlijk wil hij zijn boeken liever niet kwijt. Voor sommige klanten maakt hij echter een uitzondering, zoals voor Marianne, in wie hij een mede-boekliefhebber herkent. Als ze met een paar vrienden een huis tegenover zijn boekwinkel koopt, hoopt hij dat dat het begin kan zijn van de verdieping van hun relatie. Precies in die periode wordt de bekende meubelrestaurateur Jan Visser dood aangetroffen in zijn atelier. Politie-inspecteur Eva Paelinck bijt zich vast in de zaak, want zij gelooft niet dat Visser is overleden aan een hartaanval. Haar onderzoek neemt haar mee terug in de tijd naar de massale verbanning van Joden uit Polen. Een vergeten stukje geschiedenis, maar voor sommigen nog steeds springlevend…

De boekenmoordenaar is de derde roman van de in Polen geboren schrijver Maja Wolny, maar de eerste die in het Nederlands verschijnt. Een begrijpelijke keuze, aangezien er een belangrijke rol is weggelegd voor de stad Amsterdam. Degenen die bekend zijn met onze hoofdstad zullen de routes van de personages prima kunnen volgen. Wat wel vervreemdend werkt, is dat De boekenmoordenaar de suggestie wekt een thriller te zijn, maar dat in eerste instantie niet is. Het eerste lijk mag dan snel gevonden worden, voordat het onderzoek van inspecteur Paelinck een beetje op gang komt, ben je heel wat pagina’s verder.

Gelukkig zijn Wiktor en Marianne ook interessant. Beiden zijn duidelijk beïnvloed door hun vertrek uit hun geboorteland Polen, een stuk geschiedenis dat voor veel Nederlandse lezers onbekend zal zijn. Daarnaast geeft Wolny haar personages, zowel Wiktor en Marianne als inspecteur Paelinck, ieder een eigen stem, waardoor je een prima beeld van hen krijgt. Haar schrijfstijl is over het geheel genomen misschien wat afstandelijk en droog, tegelijkertijd schiet ze daarmee soms precies in de roos. Als ze bijvoorbeeld in een paar woorden een week uit Wiktors leven voorbij laat glijden, lees je er bijna overheen, tot de pijnlijke leegte een paar regels verder ineens tot je doordringt.

De boekenmoordenaar vraagt wel wat van de lezer, en is daarmee niet voor iedereen. Je moet echt doorlezen om gegrepen te worden voor het verhaal, zeker omdat je aan het begin nog geen idee hebt waar het heen gaat. Is het nu een thriller over een moordonderzoek of een roman over een wat wereldvreemde boekhandelaar die op een onhandige manier de liefde van zijn leven probeert te strikken? En wat moet je met die intermezzo’s uit andere boeken tussen de verschillende hoofdstukken? Gelukkig wordt De boekenmoordenaar langzaam steeds intrigerender, komen de verhaallijnen knap bij elkaar en wordt de doorzetter beloond met verrassende plotwendingen en een spannende ontknoping.

Recensie: De boekenmoordenaar – Maja Wolny