Recensie: The gringo RECENSIE

Recensie: The gringo

Wanneer de ondergewaardeerde middle-manager Harold (een rol van David Oyelowo), erachter komt dat hij ontslagen gaat worden én dat zijn baas een affaire heeft met zijn vrouw, zint hij op wraak. Hij zet zijn eigen ontvoering in scene om losgeld te eisen van zijn harteloze werkgever.

Ondertussen proberen zijn baas David (Joel Edgerton) en diens zakenpartner Elaine (Charlize Theron) wanhopig hun louche Mexicaanse businessdeals uit de boeken te houden voor de verzekering. Echter, wanneer ze er achter komen dat deze verzekering hen meer geld oplevert als Harold dood is, begint er een échte klopjacht op hem. En dan hebben we het nog niet eens over de drugsbaronnen.

The Gringo (2018) van regisseur Nash Edgerton heeft een cast van topniveau en een scenario wat een bijzonder goede film zou kunnen opleveren. Theron en Edgerton zijn doorgewinterde acteurs en ook de rest van de cast (Amanda Seyfried, Thandie Newton) is sterk. Helaas bewijst deze film dat een ijzersterkte cast niet per se altijd een ijzersterke film oplevert.

De film begint wanneer David en Elaine middenin een vluggertje op kantoor gestoord worden door een telefoontje van hun werkgever Harold, die in de problemen zit in Mexico. Vervolgens blikt de film terug naar de gebeurtenissen die voorafgaan aan Harolds telefoontje. Diverse verhaallijnen doorkruisen het verhaal van The Gringo. Die van een jong stel bijvoorbeeld, waarvan de man voor louche zaakjes naar Mexico gaat en wiens date heel ongeloofwaardig denkt dat ze daar alleen zijn voor een romantische zonvakantie. Dan is er nog een over-de-top drugsbaas die een klucht van zichzelf lijkt. Tussen al deze verhaallijnen komen we steeds Harold tegen. Die van de ene naar de andere verhaallijn geslingerd wordt als rode draad in het verhaal.

Een scenario als dit zou dus zeker goed moeten zijn, zeker gezien de acteurs. Míts goed uitgewerkt, en daar ontbreekt het aan in The Gringo. De film tracht grappig te zijn en met een knipoog de verstandhouding tussen Mexico en Amerika te belichten. De grappen zijn echter niet grappig genoeg en de actie te traag. De film kabbelt te langzaam voort. De dialogen zijn niet scherp genoeg, de verhaallijn – mede door de onduidelijke plottwists - niet sterk genoeg. Zeker, je kunt je er even mee vermaken en nadenken is niet nodig bij deze film, maar wil je écht even twee uurtjes jezelf verliezen in een goed verhaal waarin wat valt te lachen en genieten van goed gefilmde actiescenes? Dan zou ik The Gringo helaas laten voor wat hij is.

Recensie: The gringo