Recensie: De kleuren van het leven RECENSIE

Recensie: De kleuren van het leven – Lorraine Fouchet

Kim leidt een rustig bestaan op het kleine Bretonse eilandje ile de Groix, samen met haar vriend Clovis. Ze runt een kiosk en is tevreden met haar leven. Wanneer haar oma plotseling uit het leven stapt vraagt Kim zich af of het echt zo erg is, ouder worden. Ze besluit om voor een maand als gezelschapsdame te gaan werken, bij de excentrieke Gilonne die aan de Côte d’Azur woont. Daar ontmoet ze ook Gilonne’s zoon. Dan hoort ze dat deze zoon twee jaar eerder zou zijn overleden. Hoe kan dat? Kim gaat vastbesloten op zoek naar antwoorden.

De kleuren van het leven is de tweede vertaalde roman van Lorraine Fouchet. In haar boek neemt Fouchet haar lezers achtereenvolgens mee naar Bretagne en naar de Côte d’Azur. Twee tot de verbeelding sprekende locaties. Ze introduceert hiermee haar hoofdpersonage Kim, haar vriend Clovis en de excentrieke bejaarde Gilonne en haar zoon. Het begin van het boek is aantrekkelijk, de schrijfster schrijft zeer beeldend en de Franse couleurs de la vie komen goed tot hun recht. Gaandeweg het boek komen er veel verhaallijnen en bijfiguren bij. Kim gaat werken voor Gilonne, wiens zoon twee jaar eerder al schijnt te zijn overleden. Maar wie is die man die bij haar is dan? Kim gaat op onderzoek uit, maar hier verliest Lorraine Fouchet haar hoofdpersonage een beetje uit het oog. Kim verdrinkt in de verhaallijnen van de anderen en vooral Gilonne is een erg dominant karakter dat veel aandacht opeist. Het is dan ook lastig om de hoofdlijn van De kleuren van het leven hier vast te houden.

Wat ook niet helpt is dat de stukken vanuit Kims oogpunt in de ik-vorm zijn geschreven en de stukken over de overige personage in de derde persoon. Dit maakt het wat warrig en nog moeilijker om je als lezer in te leven in Kims gedachtegang. Hierdoor blijft ze een beetje op de oppervlakte. Desondanks is het zeker geen slecht boek. Het ademt Frankrijk en maakt het daarom absoluut een heerlijk boek voor op een (Frans) strand of bij het zwembad. Iets meer uitgewerkt was het zelfs een heel goed boek geweest.

De kleuren van het leven is een roman die niet al te veel diepgang heeft, maar wel een goed gevoel geeft. Lorraine Fouchet woont zelf deels op het eiland Groix en dit is goed te merken in haar beschrijvingen. Het komt tot leven. Een boek geschreven met typisch Franse Joie de Vivre, en dat merk je.

Recensie: De kleuren van het leven – Lorraine Fouchet