Recensie: Wie er breekt RECENSIE

Recensie: Wie er breekt – Laura Lippman

Al in 1997 debuteerde Laura Lippman met haar eerste boek; Baltimore Blues. Dit was het eerste deel in de reeks waarin Tess Monaghan de hoofdrol heeft. Naast deze 12-delige serie heeft Lippmann ook een behoorlijk aantal standalones op haar naam staan. Sunburn is haar meest recente thriller en werd in 2018 door Boekerij vertaald en uitgegeven als Wie er Breekt.

Wanneer Polly met haar gezin op vakantie is, besluit ze om stilletjes te verdwijnen. Ze laat haar man en dochter achter in het ongewisse en gaat in het plaatselijke eetcafé in Belleville werken. Daar ontmoet ze de kok Adam. Zij zegt op doorreis te zijn naar het Westen, hij zegt gestrand te zijn tijdens een reis en, al wachtende op nieuwe onderdelen voor zijn auto, er het beste van te maken. Ze worden verliefd, maar zitten vol geheimen. Adam is niet wie hij zegt dat hij is en Polly's rugzak is een heel stuk zwaarder dan ze toegeeft. Ze weten van elkaar dat ze liegen, maar hun aantrekkingskracht en verliefdheid weegt zwaarder. Zullen ze ooit eerlijk tegen elkaar kunnen zijn?

Wat zullen de leugens zijn? Waarom trekken twee leugenaars zo naar elkaar toe? Wie spreekt de waarheid? Wat is er in het verleden allemaal gebeurd? Dit zijn een aantal vragen die ontspruiten terwijl je de achterflap van Wie er Breekt leest. Alleen deze staat al vol met intriges. Goede insteek voor een spannende thriller! Helaas is de achterflap meer hoopgevend dan de inhoud. Hoewel 283 pagina's genoeg zou moeten zijn om een leuk verhaal te vertellen, gebeurt er in deze pagina's weinig. Er is nauwelijks sprake van een spanningsopbouw en de vlakke dialogen maken het grootste gedeelte van het boek simpelweg saai. Het kabbelt maar wat voort en kruipt nergens onder de huid.

Ook zonder goede spanningsopbouw kan een goede thriller geschreven worden, maar helaas slaagt Lippman er met dit boek niet in. De manier van schrijven wekt nauwelijks emoties op. De personages zijn niet interessant en hun vlakke dialogen werken ook niet mee. Het is te afstandelijk, waardoor er geen connectie met de personages groeit. In de eerste helft van het boek worden de personages geïntroduceerd. Door middel van flashbacks naar het verleden van Polly wordt er een mate van nieuwsgierigheid opgewekt. Helaas wordt dit teniet gedaan in de tweede helft van het boek. Dit is niet meer dan een onsamenhangend geheel te noemen, wat nergens antwoorden op geeft. 

Op het proloog na speelt het boek zich af in het verleden; in 1995. Het epiloog wordt, net als het proloog, in het heden verteld en zou dus een mooie conclusie moeten geven op de voorafgaande tekst. Het extra hoofdstukje is echter teleurstellend en nauwelijks verklarend. 

'What you see is what you get' en daar zul je het mee moeten doen. Wie er Breekt is een boek zonder poespas en zeer geschikt als je een off-day hebt waarbij je concentratie je in de steek laat of op een dag waarbij je niet teveel wilt nadenken.

Recensie: Wie er breekt – Laura Lippman