Recensie: Perfecte moeder RECENSIE

Recensie: Perfecte moeder – Aimee Molloy

Aimee Molloy heeft al flink wat non-fictie boeken op haar naam staan en was werkzaam als ghostwriter. Nadat ze beviel van haar eerste kind, besloot ze om een roman te schrijven. Perfect Moeder is haar debuut in de wereld van fictie. Het is een boek waar ze haar eigen ervaringen in het moederschap in heeft verwerkt. Momenteel is ze druk bezig met haar volgende boek. Er is nog geen datum of titel bekend, maar de auteur heeft laten weten dat het wederom een 'domestic suspense' gaat worden; over een koppel die vreemde dingen meemaakt zodra ze hun intrek in hun nieuwe woning nemen. 

Perfecte Moeder draait om de mei-moeders: een groep vrouwen die in mei bevallen zijn van hun eerste kind. Door middel van een online platform zijn de dames met elkaar in contact gekomen en ze komen regelmatig samen om hun ervaringen tijdens de zwangerschap en na de bevalling met elkaar te delen. Nadat ze oppas hebben geregeld en een avondje hebben bijgekletst in de kroeg, blijkt dat Midas, het zoontje van Winnie, is ontvoerd. 

Het onderwerp biedt genoeg mogelijkheden voor een spannende thriller, maar Aimee Molloy heeft er voor gekozen om veel informatie te delen met haar lezers. Zo wordt elk hoofdstuk ingeleid met advies voor de kersverse mei-moeders. Van tips om tot rust te komen tot aan borstvoeding toe. Voor zwangere vrouwen en moeders is dit waarschijnlijk een aangename bijkomstigheid, maar voor lezers die niets of weinig met kinderen hebben (of mannen), is dit vervelend. De tips blijven namelijk niet alleen bij de inleidingen, maar sluimeren door het gehele boek heen en komen soms licht dwingend over. Zelfs de personages liegen tegen elkaar wanneer ze dingen anders doen dan dat wat er van "de perfecte moeder" verwacht wordt. Deze goedbedoelde adviezen leiden de aandacht van het verhaal af. Als thrillerlezer zit je waarschijnlijk niet te wachten op de tip dat je je melkklieren kunt stimuleren door een biologische aardappelschijf in je beha te leggen... 

De mei-moeders zijn hecht en hebben een goede band ontwikkeld. Elk personage heeft zijn of haar eigen gedachtes over de ontvoering en deze worden uitvoering neergezet, maar niet zonder het drama van hun eigen gezin erin te verweven. Het is allemaal net wat te veel. Teveel moeders, teveel baby's, teveel gedachtes. Kortom: teveel losse flodders en onnodige tips om je aandacht bij het verhaal te kunnen houden. Zonder zelf kinderen te hebben, is het lastig je te kunnen te identificeren met de personages. De personages in Perfecte Moeder worden goed uitgediept, maar niet zozeer op de goede manier. We krijgen heel veel te weten over de rompslomp van hun gezinnen en hun drijfveren. Dit heeft alleen in grote lijnen connectie met het verhaal zelf en daarom lijkt het meer paginavulling. Het werkt verwarrend en zorgt ervoor dat er weinig affectie voor de personages groeit. 

In de laatste kwart van het boek neemt de spanning toe en zijn de zijwegen nauwelijks meer van toepassing. De verdwijning van Midas komt ineens weer op de eerste plaats te staan en de persoonlijke problemen schuiven naar de achtergrond. Meer verdeling van de onderwerpen door het boek heen had een mooiere balans gegeven. 

Perfecte Moeder is een uniek boek in het genre geworden, maar door het gebrek aan spanning en het hoge gehalte aan sluimerende en informatie teksten niet zozeer een thriller te noemen. De verwachting van een spannende zoektocht naar een verdwenen kind dat geschept wordt door de flaptekst, wordt niet behaald.

Recensie: Perfecte moeder – Aimee Molloy