Recensie: Het meisje dat de maan dronk RECENSIE

Recensie: Het meisje dat de maan dronk – Kelly Barnhill

In een wereld vol magie, monsters en mythische wezens, woont een heks. Zij zorgt voor de kinderen die door nabije dorpelingen in het bos achtergelaten worden. Als ze een fout maakt, waardoor een kind magie krijgt, besluit ze zelf voor haar te zorgen. Wat niemand weet, is dat heks Xan niet het gevaar vormt waar iedereen in het dorp zo bang voor is!

Over de naam van het meisje is goed nagedacht. Het meisje dat de maan dronk, wordt door de heks ‘Luna’ genoemd. Dat is de naam van de Romeinse maangodin. De heks voedt de achtergelaten kinderen met sterrenlicht om ze sterk te houden. Maar in plaats van Luna te voeden met sterrenlicht, voedt ze haar met de magie van de maan. Hierdoor neemt Luna de magie van de maan in zich op en is de titel meteen verklaard. Daarnaast heeft ze ook nog eens een geboortevlek in de vorm van een halve maan op haar voorhoofd.

Naast de heks, die door Luna grootmoeder genoemd wordt, wonen ook een kleine draak en een moerasmonster bij hen. Het is een groepje wezens die erg veel van elkaar houden, en op Luna na zijn ze allemaal al meer dan 500 jaar oud. Dit kan natuurlijk in een boek wat gevuld is met fictie en magische personages. Hun band is bijzonder, omdat ze op elkaar aangewezen zijn. Om Luna te beschermen, moeten degenen die voor haar zorgen een stevig front vormen. Door de manier van schrijven laat Kelly Barnhill zien hoeveel ze van elkaar houden. Ze doen alles voor elkaar. Dat maakt van dit boek een echt feelgood-verhaal.

In het begin van Het meisje dat de maan dronk komen veel personages naar voren. Dit lijkt op dat moment onnodig, omdat ze niet allemaal een duidelijk doel hebben voor het verloop van het verhaal. Later komen al deze personages terug, en dan is het fijn om al te weten wie ze zijn.

Als lezer weet je meer dan dat Luna zelf weet. Om haar te beschermen, worden bepaalde dingen haar niet verteld, maar je leest de gesprekken die heks Xan met de anderen voert wel. Je begrijpt dus waarom Luna sommige dingen niet weet, maar als bepaalde herinneringen weer terug komen, dan hoeft er weinig uitgelegd te worden aan de lezer. Je weet al wat er gebeurd is in de gaten in Luna’s geheugen.

De hoofdstukken zijn benoemd op een bijzondere manier. Ze beginnen namelijk allemaal met ‘’Waarin...’’. Dit moet je dus eigenlijk lezen als ‘’het hoofdstuk waarin...’’. De rest van de teksten spreekt voor zich.

Er zijn een aantal stukken in het boek die niet per se van belang zijn voor de grote lijn. Maar, dat geeft niet. Er wordt gezorgd voor een magisch gevoel. Er gebeuren mooie, wonderlijke dingen, die goed beschreven zijn door Kelly Barnhill.

Een leuk boek voor jongere kinderen, maar ook voor volwassenen die van magie houden! Het meisje dat de maan dronk heeft avontuur, mysterie en een spannende verhaallijn!

Recensie: Het meisje dat de maan dronk – Kelly Barnhill