Recensie: De verloren brief RECENSIE

Recensie: De verloren brief – Cristina Caboni

Samen met haar echtgenoot woont Sofia in Rome, maar al lange tijd is ze niet meer gelukkig in haar huwelijk. Tijdens een wandeling door de stad komt ze terecht in een boekenantiquariaat waar ze een oud, beschadigd boek van Christian Philip Fohr tegenkomt die ze graag wil restaureren. Van de eigenaar krijgt ze het cadeau en wanneer ze wil beginnen aan de restauratie komt ze een oude brief tegen in de omslag. De brief is geschreven door Clarice, een boekbindster uit de achttiende eeuw. Sofia is meteen gefascineerd door Clarice en wil alles over haar te weten komen. Uit de brief blijkt dat er nog twee andere brieven bestaan. Wanneer Sofia besluit bij haar man weg te gaan, legt ze haar focus op Clarice en samen met de hulp van grafoloog Tomaso Leoni gaat ze op onderzoek uit. Niet alleen onderzoekt Sofia het verhaal van Clarice, maar ook haar eigen vrijheid lijkt ze terug te vinden.

De verloren brief draait om twee vrouwen: Sofia en Clarice. Hoewel de twee vrouwen in een totaal andere tijd leefden – Sofia’s verhaal speelt zich in het heden af en dat van Clarice in de negentiende eeuw – zijn er wel overeenkomsten tussen de twee te ontdekken.  Ze zitten allebei in over hun identiteit. Clarice omdat ze als vrouw haar vak niet mag uitoefenen en Sofia weer op haar eigen manier omdat ze zich zo’n lange tijd slechts ‘de vrouw van’ heeft gevoeld en niet weet wie ze zelf is. Beiden maken tijdens het boek een belangrijke ontwikkeling door.

De karakters in het boek zijn helaas niet allemaal even sterk. Hoewel je Sofia en Tomaso gaandeweg steeds beter leert kennen, begrijp je hun acties niet altijd. Sommige dingen gebeuren wat plotseling en zijn niet altijd even goed te begrijpen voor de lezer. Desalniettemin ben je toch geboeid door de gevoelens die Sofia –ietwat voorspelbaar- begint te ontwikkelen. Het karakter van Clarice is overigens ijzersterk en als lezer leef je meteen met haar mee. Je leert het meisje kennen op 10-jarige leeftijd en het is meteen duidelijk dat ze een sterk meisje is. Je groeit met haar mee en leest over de ontwikkelingen die ze doormaakt. Haar verhaallijn is daarmee net wat boeiender dan die van Sofia.

Als een ding meteen duidelijk wordt tijdens het lezen van De verloren brief is het wel dat schrijfster Cristina Caboni zich goed heeft verdiept in de kunst van het boekbinden. Niet alleen weet de schrijfster beeldend te schrijven wat de personages betreft, maar ze weet ook een goed beeld te schetsen bij het boekbinden, iets wat een ontzettend grote rol speelt in dit boek.

Cristina Caboni weet precies de juiste balans te vinden in het omschrijven van de omgeving en dialoog. Als lezer ervaar je hoe de omgeving is, zonder dat je gedachten afdwalen door te lange omschrijvingen. Het verhaal wordt levendig verteld en vanuit meerdere perspectieven. Als lezer weet je meteen meer over Clarice dan Sofia en je bent benieuwd wat Sofia en Tomaso nog meer over deze vrouw te weten zullen komen.

Door de levendige beschrijvingen van Cristina Caboni ben je geneigd De verloren brief in een keer uit te lezen. De personages, met name Clarice, zijn boeiend en je bent als lezer benieuwd hoe de karakters zich zullen ontwikkelen. Het verhaal is ietwat voorspelbaar, maar leest desalniettemin heerlijk weg.

Recensie: De verloren brief – Cristina Caboni