Recensie: Een dodelijk venijn RECENSIE

Recensie: Een dodelijk venijn – Fred Vargas

Wanneer in Nîmes in korte tijd drie mannen van rond de tachtig bezwijken aan de gevolgen van een spinnenbeet, denkt commissaris Adamsberg dat er meer achter zit. Zeker gezien de beet van de bruine kluizenaarsspin in normale omstandigheden niet dodelijk is. Hij gelooft niet in de hypothese van een mutatie, wel in moord. Het onderzoek voert hem terug in de geschiedenis naar de wanpraktijken in een weeshuis.

Een dodelijk venijn van Fred Vargas maakt deel uit van de serie rond commissaris Adamsberg. De boeken bleken in Frankrijk populair genoeg om er een televisiereeks van te maken met Jean-Hugues Anglade in de hoofdrol. In 2019 zal ook Quand sort la recluse (de originele titel van het boek) uitgezonden worden.

De hoofdmoot van het verhaal bestaat uit de zaak rond de kluizenaarsspin, maar de auteur weeft er andere kleinere verhaallijnen doorheen. Dit creëert een extra spanningsniveau en diepgang. Het geeft meteen ook de nieuwe lezers de kans om verbonden te raken met de personages, want het boek is ook los van de reeks te lezen. Al is IJsmoord, het voorgaande deel, zeker de moeite waard voor wie graag wat meer van de puzzelstukjes kent.

Commissaris Adamsberg heeft een unieke manier van werken. Hij gaat uit van zijn instinct en zijn gedachten volgen vaak hun eigen pad. Het is het soort hoofdpersonage dat niet alleen op ouderwets speurwerk vertrouwt, maar ook op zijn eigen onderbewustzijn. Hij moet voor een nieuwe zaak tegen zijn zin terugkeren uit IJsland, maar raakt geïntrigeerd door de screensaver van een spin op de computer van één van zijn teamleden.

De stijl van Fred Vargas, pseudoniem van de Franse geschiedkundige, archeologe en schrijfster Frédérique Audoin-Rouzeau, is uniek. Er is niet alleen een misdaad op te lossen, maar er is ook een niet aflatende aandacht voor de omgeving, het mens zijn en vooral de natuur. Vargas legt een zekere poëzie in haar woorden zonder aan de rationaliteit ervan te raken. Daarnaast houdt ze ervan om heden en verleden met elkaar te verweven. Dat gegeven maakt steeds onlosmakelijk deel uit van haar boeken en heeft wellicht ook te maken met haar andere passies. Haar vertelstem zorgt er wel voor dat haar boeken misschien niet voor iedereen zijn weggelegd. Wie niets heeft met eerder filosofische beschouwingen en lange, maar veelzeggende zinnen, laat het boek beter links liggen. Wie wel houdt van een vreemde eend in de bijt, moet Een dodelijk venijn zeker een kans geven.

Een dodelijk venijn is een knap geschreven boek. Het is een mooie mix van speurwerk en gedachtekronkels, van verleden en heden en van realisme en psychologie. Hoewel de ontknoping niet geheel onverwacht komt, biedt commissaris Adamsberg alleszins een onderhoudende rit er naartoe.

Recensie: Een dodelijk venijn – Fred Vargas