Recensie: Het verdwenen kind RECENSIE

Recensie: Het verdwenen kind – Mary Higgins Clark

De vierjarige Laurie Kenyon wordt op klaarlichte dag uit de tuin ontvoerd. Twee jaar lang is ze spoorloos, totdat ze schijnbaar ongedeerd terugkeert. Jaren later begint ze zich langzamerhand de gruwelijke details van haar ontvoering te herinneren. Als haar ontvoerder erachter komt dat er bij Laurie steeds meer terugkomt, zal hij geen middel schuwen om Laurie haar mond te laten houden...

Mary Higgins Clark is er weer eens in geslaagd om een spannende thriller neer te zetten. Het verdwenen kind neemt je vanaf het eerste moment direct mee in een rollercoaster van gebeurtenissen. De schrijfstijl van Mary Higgins Clark is fijn, maar het is heel snel geschreven; er gebeurt veel in weinig tijd en het lijkt soms zelfs een beetje gehaast te zijn geschreven door de weinig details. We zien het verhaal vanuit het perspectief van Laurie, die als kind ontvoerd is, haar zus Sarah en de twee ontvoerders van Laurie die er alles aan doen om ervoor te zorgen dat zij niks laat weten over de identiteit van de twee. Het voegt eigenlijk maar weinig toe dat de verhaallijn van de ontvoerders erbij is gevoegd, want echt begrijpen waarom zij voor bepaalde dingen hebben gekozen en inzicht in het karakter van de twee krijg je als lezer niet. Maar van Laurie en Sarah weet de schrijfster wel een duidelijke omschrijving van de karakters neer te zetten.  

Door de psychische stoornissen die aan bod komen is Het verdwenen kind ook wel een psychologische thriller te noemen. Ondanks de ongeloofwaardigheden hier en daar is het interessant om te kunnen kijken in zowel het de gedachten van Laurie, als die van haar ontvoerders en is het boek voor je het weet in een adem uitgelezen. De beschrijving van het milieu waarin het verhaal zich afspeelt: luxe, hogere klasse, typisch Amerikaans, maakt het makkelijk om een beeld te vormen van de personages en de plekken waar het verhaal zich afspeelt. En het is natuurlijk ook vermakelijk om voor je te zien hoe deze mensen zich in deze klasse zich gedragen.

Het verdwenen kind is snel geschreven, misschien iets te snel en geeft soms weinig details. Maar des te sneller het boek ook wegleest. Je kunt heerlijk ontspannen en even helemaal in het verhaal worden meegesleept. Het is geen thriller met veel ingewikkeldheden en ook zeker geen dikke pil; perfect dus voor een middagje op de bank met een kop thee, of als je gewoon even nergens anders aan wil denken. Toch is het jammer dat het lijkt alsof het soms ietwat laks is geschreven, vooral aan het begin van het verhaal springt het van de hak op te tak. De ontvoering van twee jaar is binnen een paar alinea’s alweer gebeurd. Daarom krijgt Het verdwenen kind drie hartjes.  

Recensie: Het verdwenen kind – Mary Higgins Clark