Recensie: Ultima RECENSIE

Recensie: Ultima – L.S. Hilton

Lisa S. Hiltons Ultima is het derde deel van een trilogie. Het is het sluitstuk van de bestsellerreeks over Judith Rashleigh.

Hoofdpersoon in deze trilogie is Judith Rashleigh. In het eerste deel Maestra is Judith werkzaam voor een prestigieus veilinghuis in Londen. Door haar lage positie op de carrièreladder laat het salaris te wensen over en Judith heeft een imago op te houden in het wereldje, daarom klust ze ‘s avonds bij in een ‘gentlemen club’ onder de naam Lauren. Als het veilinghuis zich opmaakt voor de verkoop van een topstuk, komt Judith erachter dat er sprake is van fraude. Als ze er wat aan wilt doen, wordt ze ontslagen en ligt heel haar leven in duigen. Judith is echter geen mak schaap, dat zich naar de slachtbank laat leiden en ze neemt op gepaste wijze wraak. Ze deinst er niet voor terug om van bed naar bed te gaan om de val open te zetten en een moord meer of minder, vindt ze ook geen punt. In Domina heeft Judith onder een valse naam als Elizabeth Teerlinc een ander leven opgebouwd als kunstexpert en gallery houder in Venetië. Judith/Elizabeth houdt van het luxe leven in de jet set scene en dat kost geld. Maar Judith is zeer sterke, slimme vrouw die het allemaal voor elkaar krijgt. Ze heeft nu eindelijk alles wat ze altijd al heeft willen hebben. Ze leeft het leven dat ze altijd voor zichzelf gedacht heeft.  Maar als je het dan voor elkaar hebt, dan wil je het ook behouden en Judith is bereid heel ver te gaan om datgene wat ze nu heeft veilig te stellen. Judith zet iedereen op het verkeerde spoor. Behalve politiedetective Da Silva, die haar blijft achtervolgen en haar uiteindelijk een verrassend voorstel doet.

In Ultima is Judith ingesloten tussen de Russische maffia die haar zoekt en tussen Da Silva, de corrupte Italiaanse politiedetective. Ze heeft inmiddels een zeer gepassioneerde verhouding met hem, maar weet ook dat hij haar uiteindelijk zal vermoorden. Ze heeft dus een kunststukje nodig om het er levend vanaf te brengen. En dan is er nog het vervalste meesterwerk waarmee alles begon. Het moet verkocht worden voor zeker 150 miljoen pond…

Lisa Hilton wil een erotische thriller trilogie schrijven.  De proloog begint dan ook met een stomende seks scène, maar dat laatste zinnetje, brengt je weer helemaal terug in de hardere sfeer van de verhalen.  De verhalen zijn met zo’n diepgang geschreven, dat het zeker ook als een psychologische thrillers gezien kunnen worden. De ontwikkeling van  de persoon Judith en haar karakterbeschrijving  zijn erg goed en prikkelend. Zo is de naam van het hoofdpersonage niet voor niets “Judith”. Het is een verwijzing naar de bijbelse Judith, die de onderdrukker Holofernes  verleidde en daarna onthoofd heeft. Een sensuele gevaarlijke vrouw dus, net als Judith Rashleigh.

Ultima is goed te lezen als je Maestra en Domina niet gelezen hebt. In het verhaal, dat in de ik-vorm vanuit de hoofdpersoon Judith Rashleigh geschreven is, zijn genoeg terugblikken opgenomen, die de gebeurtenissen uit de vorige delen redelijk duidelijk maken voor de lezer. Maar het totale verhaal is zo goed en intrigerend, dat je de vorige delen beslist ook moet gaan lezen als je dat nog niet gedaan hebt.

In Maestra denk je nog in het begin dat het toch zielig is dat Judith er zo ingeluisd wordt, maar Lisa Hilton zet je volkomen op het verkeerde been. Het personage van Judith is verrassend. Een vrouw die psychologisch zwaar beschadigd is, vreselijke dingen doet en toch wekt ze emoties op bij de lezer. Je voelt tot op zekere hoogte met haar mee; je vindt het bijna oké dat ze er mee weg komt. ‘Good girl gone bad’ in het extreme! In Domina wordt het personage van Judith nog verder uitgewerkt. Hilton zet haar nu neer als een gewetenloze, keiharde vrouw met een grote hang naar luxe, die echter ook ontzettend eenzaam is. De sfeer van de boeken verschillen ook duidelijk. In Ultima lees je hoe Judith alles en iedereen bespeelt en laat zien dat ze die intelligente zakenvrouw; een kundige expert; geile verleidster en een moordenaar is. Een stuk donkerder, harder en zeker schokkender.

Lisa Hiltons schrijfstijl is lekker pittig; duidelijk en zeker ook grappig. De kunstwerken die Hilton aanhaalt en beschrijft zijn bestaande werken en de plaatsen die ze beschrijft zijn eveneens accuraat. Ultima eindigt met o.a. een goede beschrijving over het leven van Caravaggio en de beschrijving van het enige schilderij dat hij ondertekend heeft…in bloed van een heilige. Passend voor de sfeer van de trilogie. Je proeft de morbide sfeer waar Judith zo dol op is. Je kunt merken dat Hilton research gedaan heeft.

Nu eens geen thriller met zwoegende politie rechercheurs die moeizaam een spoor moeten volgen om een misdaad op te lossen. Neen, Lisa Hilton schrijft het verhaal vanuit de optiek van de misdadiger(s), met erotische scènes, heftige plottwisten en spannende actie.  Je moet als lezer je niet bezondigen aan voorbarige conclusies, je krijgt zeker dan de deksel op je neus, want Lisa Hilton laat je direct merken dat je er helemaal naast zit.

Deze serie is beslist de moeite waard en ik ben blij dat Ultima eindigt met een opsomming van best nog wat losse eindjes in het leven van Judith Rashleigh. Wie weet komt er nog wel een deel.  Om al deze redenen geef ik L.S. Hiltons Ultima dan ook zondermeer 5 hartjes.

Recensie: Ultima – L.S. Hilton