Recensie: Torenhoog RECENSIE

Recensie: Torenhoog – Katharine McGee

In het derde en laatste deel van de Duizend hoog-serie is de dood rondom Mariël nog steeds een raadsel. Daarnaast is er sprake van veel drama in de levens van Leda, Avery, Watt, Rylin en Calliope. Leda kan zich niets meer van de avond van de dood van Mariël herinneren, maar of ze in staat is om een moord te plegen…? Avery ziet na een lange tijd Atlas weer, terwijl ze met haar nieuwe vriendje in Amerika is. Watt krijgt weer contact met Leda, en Rylin met Cord. De ware identiteit van de mysterieuze Calliope dreigt bekend te worden, wat ze eigenlijk niet zo heel erg vindt. Zal ieder zijn problemen worden opgelost?

Torenhoog start met een mysterieus proloog over Avery. Alles lijkt er op te wijzen dat ze dood gaat, omdat ze haar laatste woorden uitspreekt, maar je weet het natuurlijk niet zeker. Dit maakt het boek direct spannend, omdat je wil weten waarom ze tot dit punt is gekomen. Na het proloog gaan we drie maanden terug in de tijd. Vanaf daar gaat Torenhoog niet direct verder waar Duizelingwekkende hoogte, het tweede deel van deze serie, is geëindigd. Positief hieraan is dat iedereen bij kon komen van het ongeluk rondom Mariël. Zo krijg je als lezer niet direct het gevoel in een nieuw mysterie te vallen, maar spring je in op een moment waarop de rust is wedergekeerd.

Het fijne aan dit boek en deze hele trilogie is dat je niet enkel één verhaallijn leest. Er speelt zeker een rode draad in het verhaal (de moord van Erin en nu dat van Mariël), maar daarnaast heeft ieder hoofdpersonage zijn eigen geheimen en eigen problemen. Het wordt pas echt interessant wanneer de verschillende hoofdpersonages naar elkaar toe gaan trekken, zoals Leda en Watt. Het voordeel hieraan is dat je over situaties leest geschreven vanuit meerdere perspectieven. Dit is zeker een pluspunt aan het verhaal, aangezien niet ieder oogpunt direct de waarheid betekent. Tevens is het Katharine McGee gelukt om de verschillende hoofdpersonages goed uit te werken. Ieder van hen heeft een eigen karakter, zodat je niet het gevoel krijgt over ‘halve’ personages te lezen.

Torenhoog is een fantastisch einde van deze trilogie. Het eind van het verhaal voelt het ‘afgesloten’, maar tegelijkertijd ook weer niet. Echter vordert het middenstuk van dit boek wel langzaam. Hier zou je af kunnen dwalen, omdat het in dit deel niet zo spannend meer is. Je leest daar over de verschillende personages, maar er gebeurt eigenlijk niet veel bijzonders. Alleen moet je hier even doorheen en lezen tot het einde, waar het dan wel weer erg spannend wordt.

Het meest leuke aan dit boek is dat mysteries worden gecombineerd met drama. Een soort Gossip Girl in een zeer mysterieus jasje. Dit maakt deze serie vooral erg leuk om te lezen, maar verwacht niet dat je over zeer diepgaande dingen gaat lezen. Ieder van de hoofdpersonages heeft zijn/haar eigen problemen, maar het is niet zo dat er een diepliggende gedachte achter deze trilogie ligt. Zie deze boeken dus puur als vermaak, dan zal je ervan gaan genieten. Dus als je even weg wilt vluchten van de realiteit, is dit boek perfect. Het zal je, als is het maar voor even, alles om je heen doen vergeten.

Torenhoog is een geweldig einde van deze trilogie van Katharine McGee. Aan het verhaal van de goed doordachte personages komt een eind, en achteraf zal je blij zijn dat deze trilogie op deze manier wordt afgesloten.  

Recensie: Torenhoog – Katharine McGee