Recensie: De verschrikkelijke meneer Gom en de peperkoekmiljonair RECENSIE

Recensie: De verschrikkelijke meneer Gom en de peperkoekmiljonair – Andy Stanton

Polly ligt te niksen bovenop een heuvel. Daar daagt opeens meneer Alex Tolman op, een peperkoekenmannetje op zoek naar vriendschap. Tolman is er echter van overtuigd dat vriendschap gekocht moet worden. Uit zijn koektrommel tovert hij bergen geld tevoorschijn. Dat trekt natuurlijk de aandacht van de verschrikkelijke meneer Gom en de plaatselijke slager Willem Wilhelmus.

De verschrikkelijke meneer Gom en de peperkoekmiljonair is het tweede deel van de reeks waarin Polly en Vrijdag O’ Mijdag het opnemen tegen een stelletje slechteriken. De Britse auteur Andy Stanton verzon opnieuw een knotsgek avontuur waarin niets te bizar is voor woorden. Zonder meer accepteert de lezer (8+) dan ook de komst van een levende peperkoek die in de grootste villa woont die Polly ooit heeft gezien. Wie deel één, De verschrikkelijke meneer Gom heeft een plan, las weet dat het verhaal erg amusant, maar volstrekt onlogisch is. De humor zit zowel in het taalgebruik als de gebeurtenissen. De personages nemen het niet zo nauw met de standaardtaal en houden er een eigen soort dialect op na dat de eerste paar keren vreemd leest, daarna went het wel. Er zijn wendingen bij de vleet en tussendoor staat de wijze les dat vriendschap niet te koop is centraal.

Polly is opnieuw de heldin die de confrontatie met meneer Gom aangaat, ook al moet ze daarvoor door een veld boordevol met netels rijden of van een angstaanjagende klif afspringen. Dat ze geen gewoon meisje is, werd al duidelijk in het eerste deel van de reeks, maar ze heeft het hart absoluut op de juiste plaats. Andere vertrouwde personages zoals meneer Gom, Willem Wilhelmus en Vrijdag O’Mijdag blijven even maf en zullen de lezer regelmatig een wenkbrauw doen fronsen. De peperkoekmiljonair is wellicht de meest vreemde nieuwkomer. Opgegeten wordt hij niet, maar één keer komt hij er wel erg dichtbij.

Mattias De Leeuw tekende de prenten bij het verhaal. Die zijn minstens even belangrijk als de tekst en nemen grote delen van de pagina’s in. Ze onderstrepen de humor, versterken die en zijn net zo onvoorspelbaar. Het is een prettige, ietwat slordige stijl. De verschrikkelijke meneer Gom en de peperkoekmiljonair is niet alleen een plezier om te lezen, maar ook om te bekijken.

De verschrikkelijke meneer Gom en de peperkoekmiljonair is erg leuk om te lezen. Andy Stanton heeft zijn uiterste best gedaan om onverwacht uit de hoek te komen. Zijn enthousiasme spat van de pagina’s en vraagt niet alleen om gegrinnik, zeker ook om de nodige schaterlach. Wie zich waagt aan de boeken over meneer Gom moet zich wel bewust zijn van de absurditeit van de plot en de humor. Die is niet voor iedereen weggelegd. Degenen die het wel kunnen appreciëren zullen zekere genieten van het boek.

Recensie: De verschrikkelijke meneer Gom en de peperkoekmiljonair – Andy Stanton