Recensie: Het doorboorde hart RECENSIE

Recensie: Het doorboorde hart – Amélie Nothomb

Marie is bijzonder, ze is het allermooiste meisje wat de mensen gezien hebben. Normaal zijn alle aanbeden aan dovemansoren gericht, maar als de knapste jongen haar verkering vraagt, kan ze niet anders dan ja zeggen. Ze trouwen en krijgen snel een kind, genaamd Diane. De baby is nog veel mooier dan haar moeder, en dat ziet Marie zelf ook. Vanaf het eerste moment dat ze haar baby ziet, verafschuwt ze haar. Marie keert zich helemaal af tegen haar baby en Diane groeit op zonder ooit moederliefde gekend te hebben. Jaloezie kan het slechtste in de mens naar boven brengen. Diane wordt verscheurd van verdriet en moet zien te leven met het feit dat haar moeder haar haat…

Het doorboorde hart doet denken aan het sprookje sneeuwwitje. Alleen het verschil is dat de rol van de stiefmoeder in dit verhaal door de echte moeder vervuld wordt. De moeder van Diane is ontzettend jaloers op haar dochter, omdat zij mooier is. Het is een thema dat men niet vaak tegenkomt en het is controversieel, waardoor de interesse van de lezer snel gewekt is. Het is bijna onvoorstelbaar om te bedenken dat een moeder zo jaloers is op haar eigen dochter dat ze haar mishandelt en uiteindelijk verstoot.  

De schrijfstijl van Nothomb is zowel meeslepend als vlot. Het verhaal leest als een trein en toch heeft de lezer niet het idee dat de verhaallijn gehaast is. Nothomb neemt de lezer mee in het leven van Diane, die moet leven met de gevolgen van haar verschrikkelijke jeugd. Als jong kind probeert ze het gedrag van haar moeder weg te wuiven, ze accepteert het zelfs. Maar op enig moment kan Diane ze het niet meer goedpraten en ze besluit definitief bij haar grootouders te gaan wonen.

Het minpuntje aan Het doorboorde hart is de cover, al mag een boek daar nooit op afgekeurd worden. Het boek heeft een nietszeggende voorkant, waardoor het voor te stellen is dat een lezer een boek het niet snel zou oppakken. Het verhaal daarentegen heeft alle ingrediënten van een goede, doordachte roman. Nothomb heeft geen woord teveel geschreven en alles lijkt met een reden in het verhaal verwerkt te zijn. Hierbij ook complimenten voor de vertaalster, die de magie van het verhaal ook heeft kunnen laten doordringen in de Nederlandse versie.

Het doorboorde hart is een roman zoals we van Amélie Nothomb gewend zijn: scherp, meeslepend en origineel. Het betreft een opvallend thema wat de aandacht van de lezer zal trekken en door de directe schrijfstijl zal het de lezer blijven interesseren. Het blijft knap dat in 135 bladzijdes een verhaal neer kan worden gezet met een diepgang die sommige boeken van honderden bladzijdes niet eens bereiken.

Recensie: Het doorboorde hart – Amélie Nothomb