Recensie: Het huis op de klif RECENSIE

Recensie: Het huis op de klif – Felicity Hayes-McCoy

In Het huis op de klif van de Ierse schrijfster Felicity Hayes-McCoy woont de vijftigjarige Hanna Casey bij haar excentrieke moeder in het kustdorpje Finfarran. Hoe kon de droom van een carrière als kunstbibliothecaris uiteindelijk resulteren in een baantje bij de plaatselijke bibliotheek van het plaatsje waar ze is opgegroeid? Nadat haar dochter Jazz het ouderlijk nest heeft verlaten, zal Hanna de gevreesde  balans op moeten maken. En welk pad ze kiest, zal de rest van haar leven bepalen…

De Engelse titel van dit boek is The Library at the Edge of the World en dat is toch ook wel een hele goede benaming. Je waant je door de beschrijvingen van de ruige wind, de modderige paden en het prachtige uitzicht op zee écht in een Iers, afgelegen kustdorp. Dat Hayes-McCoy zelf uit Ierland komt, heeft zeker bijgedragen aan de charme van dit verhaal. 

Waar het voor de omgeving van het verhaal een groot pluspunt is, maken de uitgebreide beschrijvingen het op andere vlakken juist een beetje langdradig. Zo wordt er veel aandacht besteed aan futiele zaken zoals het zoeken van een parkeerplaats, het uiterlijk van een schilderij en het recept van een stoofschotel. Dit zorgt ervoor dat je als lezer soms scannend de pagina’s afgaat opzoek naar meer emotie, meer spanning en meer snelheid. Maar als je het rustig voortkabbelende tempo juist kunt waarderen, is dit een fijne feel-good roman om heerlijk mee weg te dromen.

Het huis op de klif is echter niet alleen maar luchtig, het geeft je ook een glimp op het leven van een zogenaamde ‘sandwich-vrouw’, die naast de zorg voor haar kinderen, ook de zorg voor haar ouders op zich neemt. Hanna zit letterlijk tussen twee vuren in en krijgt te maken met flinke porties kritiek van zowel haar jongvolwassen dochter als haar ouder wordende moeder. Hayes-McCoy slaagt erin de interactie tussen deze drie generaties op een intrigerende manier weer te geven.

Een klein minpuntje aan het boek is dat het af en toe een beetje oubollig aanvoelt. Dit komt vooral door uitdrukkingen als: “hij had ‘afbeeldingen + Italië’ in een zoekmachine ingevoerd”, alsof dat uitzonderlijk is en daarom benoemd moet worden. Toch stoort dit niet heel erg, aangezien de kneuterigheid van de dorpsbewoners ook wel weer bijdraagt aan de sfeer van het verhaal.

Al met al is Het huis op de klif een ongecompliceerde roman om heel wat uurtjes leesplezier aan te beleven. Er is niet alleen sprake van rozengeur en maneschijn, want ook thema’s als scheiden, overspel, het loslaten van je kinderen én het verzorgen van je ouders komen aan bod. En de herkenbare hechtheid van een kleine gemeenschap zoals ze die alleen op het platteland kennen… 

Recensie: Het huis op de klif – Felicity Hayes-McCoy