Recensie: 1793 RECENSIE

Recensie: 1793 – Niklas Natt Och Dag

Het is moeilijk te geloven dat 1793 het debuut is van de Zweedse auteur Niklas Natt Och Dag. Zelfs binnen het genre van de Scandinavische misdaadliteratuur, waarin hoge standaarden gelden en waarin we de afgelopen jaren heel wat pareltjes voorbij hebben zien komen, steekt dit spannende meesterwerk met kop en schouders boven de concurrentie uit.

Het Stockholm dat Niklas Natt Och Dag beschrijft in 1793 is compleet gestript van elke romantiek; de straten zijn smerig en stinken naar pis en wanhoop, en de mensen in de stad zijn vooral bezig met overleven. De moraal is net zo verrot als de huizen; rijk en arm proberen zich een weg omhoog te banen in de maatschappij en daarbij wordt geweld zeker niet geschuwd, integendeel.      

Het verhaal begint met de vondst van een lichaam in een plas net buiten Stockholm. Nou ja, wat er nog van het lichaam over is: een romp zonder armen en benen en een hoofd waarin de ogen en tong ontbreken. Het meest lugubere detail is dat de verminkingen voorafgaand aan de dood van het slachtoffer plaats hebben gevonden, aangezien alle wonden volledig zijn geheeld. Het lichaam wordt gevonden door de tuchtwacht Cardell, een echte vechtjas, maar wel één met het hart op de goede plaats. Samen met inspecteur Cecil Winge, een man die lijdt aan tuberculose en niet lang meer te leven heeft, gaat hij op onderzoek uit om de identiteit van het slachtoffer te achterhalen en om de moordenaar te vinden.

De toon van Niklas Natt Och Dag’s boek is rauw, duister en goor, maar dat is juist hetgeen wat dit boek zo bijzonder maakt. De combinatie van een typische Zweedse misdaadthriller en een historische roman zal heel veel lezersharten sneller doen kloppen. Ook de verhaallijn van Anna-Stine is een mooie aanvulling op de zoektocht van Winge en Cardell. De beproevingen die zij moet doorstaan zijn gruwelijk en luguber, en het is bewonderenswaardig hoe ze zich er doorheen weet te slaan zonder te breken.

1793 stijgt in mijn optiek zeker boven de gangbare Scandinavische misdaadliteratuur uit. De beeldende manier van vertellen, de personages, en de historische setting zijn allen fenomenaal. Ook de strijd tussen rede en chaos, zowel in de scènes als in de personages, is zinnenprikkelend en indrukwekkend. Voeg daar nog een enorme plotwending aan toe, en je hebt een meesterwerk. Want zo mag 1793 zeker wel genoemd worden. Fans van Karin Slaughter en van Zweedse misdaadthrillers in het algemeen zullen zeker smullen van dit boek. 

Recensie: 1793 – Niklas Natt Och Dag