Recensie: Blindganger RECENSIE

Recensie: Blindganger – Michael Ondaatje

Wanneer je vader en moeder ineens vertrekken en er een vreemde op je komt passen verandert dit hoe je de wereld ziet. Ze zouden weg gaan om iets belangrijks te doen maar het doel van de scheiding tussen ouders en kinderen blijft vaag. Nathaniel gaat op zoek naar veiligheid, in alles wat hij doet. In het begin vindt hij dit nog in zijn zus maar hierna is er ook tussen hen meer afstand. Als kind probeert hij te overleven met verschillende baantjes. Wanneer zijn moeder ineens terugkeert in zijn leven doet hij er alles aan om haar geheim te ontrafelen. Hij is in het donker, op zoek naar het licht.

Michael Ondaatje is vooral bekend door zijn boek The English Patient. Met dit nieuwe boek lukt het hem weer om enorm te boeien. Door de schrijfstijl raak ook jij in het raadsel verstrikt. Je weet niet wat er gaat gebeuren maar wil wel graag door lezen. Michael Ondaatje schrijft op een beschrijvende manier maar de plotontwikkeling blijft een hoog tempo hebben. Daardoor kun je voor je zien wat hij vertelt maar blijft dit niet te lang hangen. Doordat het zo meeslepend is beschreven ga je er aan twijfelen of het boek wel echt fictie is. De titel Blindganger is perfect gekozen. In het boek voel je je blind, zoekende naar de waarheid die zo vaag lijkt te zijn.

Waar je je blind voelt in de bestemming van het boek speelt dit ook rondom de karakters. De mensen worden vooral beschreven in hoe Nathaniel, een tiener, ze ervaart. Mensen worden gecategoriseerd in ‘veilig’ en ‘onveilig’. In plaats van eigenschappen gaat het om gevoel wat wordt opgewekt of kleine acties in een leven vol schaduwen. Ook zus, vader en moeder blijven vage mensen. Dit zorgt dat je aan het einde van het boek nog niet goed weet welke mensen goed en fout waren, welke mensen helpend en welke niet. Dit is heel anders dan veel boeken, waar vaak een duidelijk kamp is waar mensen toe behoren. Dit lijkt ook in lijn te zijn met hoe Nathaniel de wereld beleeft; onduidelijk, onveilig. Michael Ondaatje trekt zo parallellen tussen schrijfstijl en onderwerp.

Jongeren zullen door dit boek meer kunnen ervaren wat de sfeer was, zo net na de oorlog. Mensen die dit zelf hebben meegemaakt zullen zich geraakt voelen in dat gevoel van vroeger, de oorlog is klaar maar de scherven liggen er nog. Blindganger is een boek van gevoel wat iedereen raakt. Dit is ook te zien aan de vele positieve recensies.

Het is mooi om ook te lezen over de littekens die de afwezigheid van ouders hebben gemaakt op kinderen. Je ziet de leegte en de onveiligheid als rode draad door het lezen van Nathaniel. Hoe hij eigenlijk nooit echt zijn eigen persoon was omdat hij op zoek ging naar veiligheid in plaats van uitdaging. Hij leeft zijn leven door anderen en vindt zichzelf niet. Door deze zware ondertoon is Blindganger niet een vrolijk boek waar je de zon doorheen voelt. Het wordt eerder stil van binnen.

Een sfeervol, mooi geschreven boek dat iedereen raakt.

Recensie: Blindganger – Michael Ondaatje