Recensie: Wildcard RECENSIE

Recensie: Wildcard – Marie Lu

Wildcard is het directe vervolg op Warcross en hierdoor is het noodzakelijk om het eerste deel ook te lezen. In Warcross leerden we de wereld op een nieuwe manier kennen. Door de uitvinding van Neurolink konden mensen via brillen en lenzen in een virtuele wereld leven. Emika Chan kwam per ongeluk in het populaire spel 'warcross' terecht, waardoor ze de aandacht van Hideo Tanaka trok. Deze uitvinder van Neurolink vroeg haar om mee te spelen om zo met haar vaardigheden een hacker uit te kunnen schakelen die de Neurolink wilde saboteren. Tijdens het spel ontdekte Emika dat er meer achter de jacht op de hacker schuilde dan Hideo deed vermoeden, maar ook dat Zero met een hele andere doelstelling de werking van Neurolink wilde belemmeren. 

In Wildcard heeft Hideo een algoritme geactiveerd en zijn er veranderingen in het gedrag van de gebruikers waarneembaar. Hoewel Erika straalverliefd is op Hideo, kan ze toch niet achter het algoritme staan en besluit met Zero te gaan samenwerken om zo de plannen van Hideo te kunnen dwarsbomen. Maar is Zero wel betrouwbaar? Want wie is hij eigenlijk? In een avontuur vol complotten komt Emika langzaam achter de ware bedoeling van Neurolink.

In Warcross liet de auteur haar lezers een flinke tijd in het ongewisse.  De uitleg van de wereldbouw kwam op een vreemd moment in het boek kwam en hierdoor was niet alles meteen duidelijk. Het is fijn dat er een tweede deel is uitgebracht, omdat de lezer zich nu sneller in de bijzondere wereld van virtual reality waant. Alleen gaat Marie Lu een totaal andere kant op en is de virtuele wereld in dit deel ineens een stuk minder belangrijk. Hoewel het eind van Warcross meer dan genoeg ruimte geeft om Wildcard met een knaller te laten beginnen, pakt Lu deze kans niet en laat het boek traag op gang komen. Zodra dit punt bereikt wordt, is Wildcard een 'crazy ride' met veel vaart en plottwists, waardoor je met een ruk in het boek getrokken wordt. 

Emika is iemand die in een lastig parket zit. Ze wordt geteisterd door de keuze tussen goed en fout. Maar wat is goed en wat is fout? 

Haar vrienden staan haar bij waar ze kunnen, maar dit is nog niet zo gemakkelijk. Wellicht omdat ze niet de kans krijgen om te laten zien wie ze zijn. Hierdoor lijken het soms meer Emika's hulpjes dan haar vrienden. Dit is ontzettend jammer, omdat er hele interessante personages in het boek zitten. Ze hebben bewezen een zeer goed team te vormen en meer interactie had een andere lading aan het verhaal kunnen geven. 

De schrijfstijl is gehaast, maar nodigt de lezer toch uit om mee te puzzelen en zelf conclusies te trekken. Naast de clichés die door het boek dwarrelen, brengt de auteur ook een aantal beladen thema's ter sprake. Deze thema's zijn interessant, maar toch niet genoeg om het verhaal te kunnen redden.  De vaart van het boek wordt versterkt doordat Marie Lu soms aan lijkt te nemen dat haar lezers al genoeg weten. Er mist regelmatig achtergrondinformatie en hierdoor voelt het geheel gejaagd aan. 

Wildcard is een geschikt boek voor puzzelaars en mensen die zin hebben in een (overdosis) actie. maar mist ondanks de vele actiescènes toch de elementen om zich te kunnen onderscheiden. Hierdoor is het uiteindelijk niet meer dan doorsnee.  

Recensie: Wildcard – Marie Lu